تنوع پوشاک سنتی زنان ایلامی نشان هویت قوم‌های مختلف – خبرگزاری آنلاین | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری آنلاین، در حوزه سیاسی امروز ایلام، اگرچه از نظر اطلاعات و اطلاعات اندک است، اما بر اساس آداب و رسوم و رسوم، برخی از عناصر پوشش و پوشش برخی گروه ها همچنان بسیار است. ناهمسان. با دیگر در همان به منطقه اشاره دارد. اگرچه پوشش خود بخشی از فرهنگ است، اما به دلیل ارتباط و تعامل فرهنگی و غیره، ویژگی های فرهنگی مردم ایلام نسبت به گذشته به یکدستی و تفاوت کمتر و به گونه ای مردانه گرایش دارد. لباس با اعراب جنوب استان فرق می کند، در جاهای دیگر تفاوت آنقدر کم است که به چشم نمی آید.

لباس زنانه ایلامی

زن آفریده خداوند درجات والایی برای تکمیل زندگی و مایه آرامش و خیال مردان است و یکی از اشکال زیبایی آفرینش است که در ادبیات عرفانی از تعابیر و تشبیهات عرفانی و عاشقانه زن بیان شده است. . پوشش زنانه علاوه بر پوشاندن بدن از چشمان کنجکاو و مصون از سرما و گرما، یکی از عناصر مکمل زیبایی زنان است و از نظر پیچیدگی به مراتب بیشتر از پوشش مردانه است و جنبه زیبایی نیز دارد. تزیین سلیقه و علاقه. رنگهای متنوع، مواد مرغوب، زیورآلات در زمان حال و آویزها، مهره ها، مهره ها و سایر تزیینات لباس زنانه (معمولاً در گذشته های نه چندان دور) که تزیین لباس زنان ایلامی است، در واقع بیانگر شخصیت است. شأن و جایگاه زن و حتی نشان دهنده سن و سال و تا حدودی هویت قومی او نیز می باشد.

در گذشته (اکنون در برخی از روستاهای عشایری و دورافتاده) جنس مخمل لباس قوروشی و آویز بالای سر زنان معمولاً نشانه ثروت و متعلق بودن به خانواده ای با طبقه بالا (به ویژه اقتصادی) بود. .

حداقل تفاوت و ویژگی های خاص پوشش بانوان در استان ایلام، تفاوت در نوع، رنگ و شکل پوشش بین گروه های سنی (پیر، میانسال و جوان) است و تقریباً در سراسر استان قابل مشاهده است که در زیر نشان داده شده است. . برای پوشاک زنان از ایلامی ها به طور مبهم نام برده شده است.

کلاه یاسارون سروان)

در گذشته زنان برخی از مناطق استان ایلام پس از ریزش مقداری مو به دو طرف صورت می آویختند و به آن چتر (?atr) می گفتند و این عمل فقط برای زیبایی است و بقیه موها. موها کاملاً پوشانده شده است و هرگز مرد را تحریک نمی کند. «سرون» نوعی سرپوش زنانه است که در برخی نقاط مانند سیروان، چرداول، ایوان و برخی دیگر از نقاط این استان از کلاه یا ارگچان، یک یا دو «گلونی» (گل = آراسته به گل) تشکیل شده است. و گاه «هابر» یا نوعی روسری مشکی راه راه که به دور ارقچن می بندند و حجم زیادی را تشکیل می دهند و مقداری از مازاد آن را آویزان می کنند. بازگشت به زیبایی

اراکچان یا کلائو ( کلاو)

این نوع کلاه زنانه در نقاط مختلف استان رایج است. جنس آن معمولاً از پارچه نخی سفید و گاه رنگهای دیگر است که سر کوچکی را می پوشاند و هرگز به تنهایی استفاده نمی شود و روی آن روکش دیگری می بندند و هر مهره ارگچن یا کلاو، روکشی که آنجاست با حداقل بسته می شود. تا زیبایی در بیرون بماند.

گل وانی ( گلوانی)

روسری‌های ابریشمی، ابریشمی یا پنبه‌ای هستند که در اندازه‌های مختلف کوچک و بزرگ تولید می‌شوند و جنس آن نازک است و زمینه‌ای مشکی دارد، با گل‌ها و بوته‌ها و نقش‌های ساده به رنگ‌های سفید، قرمز یا سبز و گاهی نارنجی. و آبی و با رنگ زرد تزئین شده است. در بسیاری از نقاط استان به جز جنوب، «گل وانی» را برای پوشاندن سر به روشی مشابه و گاه مانند روسری یا ارغان و یا با بستن دو یا چند عدد به کار می برند. سرپوش عظیمی را تشکیل می دهند و در مناطقی مانند سیروان، چرداول، ملکشاهی و قسمتی از تراس به شکل مثلث آویزان شده و کلاهک «هابر» دور سر قرار می گیرد. گاهی به گل بزرگ «سارونا» یا «علی خانی» نیز می گویند.

تا چیزی تاکاری)

نوعی روسری زنانه از ابریشم یا پنبه، مربع و بزرگ و ضخیم تر از گل. زمینه مشکی و دارای نوارهای باریک به صورت نوارهای نازک قرمز یا سبز تیره است و در لبه آن نخی وجود دارد و با گره خوردن روی سر حجم زیادی روی سر ایجاد می کند و مقداری اضافه می کند. از دو انتها در پشت سر و معمولاً در پایین آویزان می شود و برای پوشاندن کناره صورت و مو از گل های زیر استفاده می شود. شهر

اخبار ( نمی دانم)

نوعی روسری مشکی و مخملی است که دارای سه گوش و دو گوشه بلند و باریک است. . قبل از بستن هابر از سکار استفاده می شود، به این صورت که گل را به صورت مثلث در می آورند و روی سر می گذارند، سپس هابر را به صورت محدود روی سر می بندند.

مقنه یا مقنا ( مقنا)

پارچه ای تقریبا نازک و مشکی (و گاهی رنگ های دیگر مانند قهوه ای، سبز تیره، خاکستری و…) که عرض آن حدود 70 سانتی متر و طول آن بیش از 1.5 متر است و دو تکه از پهلو و دراز به هم بافته می شود. جهت به عنوان سرپوش زنان عربی صحبت می کنند و از آن ناحیه وارد سایر مناطق استان می شوند و به دلیل راحتی و پوشاندن ناحیه گردن و سینه و همچنین رنگ مشکی آن بوده است. مورد قبول و پسند زنان میانسال و مسن در اکثر مناطق دیگر استان قرار گرفته تا به تدریج جایگزین سایر پوشش های زنانه شود.

زن یک سر مقنعه را بر سر می گذارد و سر دیگر آن را دور گردن تا سینه می پیچد و در نهایت برای باز نشدن آن می سنجاق می کند. زنان میانسال و مسن معمولا از رنگ مشکی استفاده می کنند و رنگ های دیگر مختص دختران جوان است.

محبوب ترین مقنعه در شهرهای مهران، دهلران، دره شهر و آبدانان است.

شال یا “بان سری” ( پایه):

شال پارچه ای رنگارنگ و گل هایی با رنگ ها و طرح های مختلف است که در اکثر نقاط کشور رایج است و در حال حاضر تقریباً همه دختران و بسیاری از زنان جوان از خود استفاده می کنند، به ویژه در مناطق شهری و پرجمعیت استان.

قطر ( قطره):

این یک نوع چادر زنانه است که بر خلاف چادرهای سنتی در کشورهای دیگر بزرگتر است و دوم اینکه بازوی پهنی دارد که نیازی به کنترل آن با رد کردن دست نیست. جنس قوترا متفاوت است، همه مشکی و از پارچه ساده و بدون نقش و نگار است و گاهی در حاشیه جلو و کنار بازو بافتی مانند نخ دوخته شده، استانی شده و اکنون تقریباً همه زنان عشایری و روستایی و برخی از زنان میانسال شهری و سالمندان ایلام تاپ می پوشند و بقیه زنان و اکثریت مطلق دختران به جای چادر از چادر استفاده می کنند که فاقد ویژگی برتر است. رنگ چادر هم مشکی است و استفاده از چادرها و گل های رنگارنگ عموماً توسط دختران نوجوان و یا به صورت محدود در برخی نقاط و یا در شب استفاده می شود.

خط کمر اتاق شما):

تا چند دهه پیش، پوشش اصلی زنان ایلامی، به ویژه در نواحی شمالی و مرکزی، نوعی مانتو زنانه به نام «کامارچین» بود که به دلیل استفاده زیاد از نوارهای زرابافت در تزئینات، زیبایی خاصی داشت. و احتمالاً دلیل نامگذاری آن به همین دلیل است. جنس پارچه کمری از مخمل در رنگ های قرمز، قلب، سبز، سرمه ای و مشکی است و دارای آستین های بلند، جلو باز (دقیقا مانند مانتو مردانه) و جیب هایی با دهانه های اریب در طرفین و کمربند از همان جنس بسته به نوع آن است. . در شرایط سنی و مالی زن امکان تزئینات دیگر وجود دارد و اگر زن میانسال یا مسن باشد از رنگ های سنگین (مشکی، سرمه ای) استفاده می کند. امروزه استفاده از مچ بند چینی در میان زنان ایلامی تقریباً وجود ندارد و تنها در برخی نقاط دورافتاده مانند ملکشاهی، زردلان و جاهای دیگر در فصل زمستان مورد استفاده پیرزنان قرار می گیرد.

ییل (‏ یال):

نوعی کت زنانه از مخمل است و دارای تزئیناتی مانند کمربند است و استفاده از آن در بین زنان منطقه شبیه کمربند است. دارای جیب در کناره ها و آستین ها و دکمه هایی برای بستن جلو.

کولانجا ( کولانجا):

کولانجا یکی دیگر از انواع تاپ زنانه است که از نظر رنگ و جنس و دوخت و تزیین و کاربرد دقیقا مشابه جلیقه است با این تفاوت که اندازه آن کوچکتر و تا زانو می رسد و در ناحیه مورد استفاده قرار می گیرد. جایی که جلیقه استفاده می شود

روح ( سوکسما):

نوع دیگری از تاپ است که از پارچه مخملی یا گاهی رنگی دیگر و به رنگهای روشن و شاد (قرمز، قلب، سبز و …) دوخته می شود و بدون آستین و شبیه جلیقه است. بیشترین تزیینات در سوخمه استفاده می شود و بسیاری از این تزیینات شامل انواع آویزهای نقره و سکه های نقره است که جلو و حتی پشت را می پوشاند و از این نظر در گذشته توسط دختران و زنان جوان پوشیده می شد. معمولا جنبه تزیینی برای تشریفات و پیرزنان دارند و در زمان های قدیم به خصوص در تزئینات استفاده نمی کردند. به ندرت در مناطق روستایی و قبیله ای استفاده می شود.

با توجه به معرفی انواع تاپ های زنانه و محبوبیت آن ها، امروزه اکثریت زنان و دختران ایلامی به خصوص در مناطق شهری و متراکم از انواع بلوز و تاپ های موجود در بازار استفاده می کنند.

سخت یا شائو (با صدای بلند، ساو):

پیراهن زنانه بلند و بدون آستین که اکثریت زنان روستایی و عشایر و برخی از زنان شهری نیز به صورت تن پوش می پوشند، این پیراهن بلند است و تقریباً تا ساق پا می رسد و گاهی در ناحیه کمر باریک است اما بسته به سن زن یا دختر، رنگ و جنسیت متفاوت خواهد بود به گونه ای که تقریباً همه پیرزن ها و حتی برخی از زنان میانسال تمایل زیادی به پوشیدن پیراهن هایی با رنگ های سنگین به خصوص سرمه ای و تیره دارند و آن را نشانه بلوغ سنگین می دانند. در برخی از مناطق استان مانند دهلران جنوبی و هلیلان به عنوان تزیین منجوق به سینه لباس می چسبانند.

اسب ( شوال):

به طور کلی شلوار محلی زنان ایلام دو فرم اصلی دارد، شلوار کردی که معمولاً از جنس تیترون و نخی به رنگ آبی تیره یا سرمه ای است و شکل دیگر که در قسمت بالا و ران پهن و در کناره ها باریک است. پاها و در قسمت کمر با کش ثابت است و تزئینی ندارد و گاهی اوقات دارای یک جیب داخلی در پهلو می باشد. این نوع شلوار عمدتاً در مناطق عشایری و روستایی استان به ویژه نواحی شمالی و مرکزی، بخش‌هایی از دره شهر، آبدانان و دهلران شمالی و برخی از نقاط مهران استفاده می‌شود و تنها تفاوت آن با شلوار مردانه است. . درز را بیرون قرار دهید. و این نشانه تشخیص شلوار زنانه از شلوار مردانه است.

نوع دوم که به «به جامه» معروف است از مواد مختلف و گلدار و بدون جیب است و در قسمت کمر و در بعضی جاها مانند مهران دره شهر با کش بسته می شود. ، در جنوب دهلران باریک شدن ته و پاها. برخی از تزئینات مانند روبان دوزی و غیره اضافه شده است.

کیوان ( قایوان):

پارچه بلند تک رنگ که به عنوان روسری کمر استفاده می شود و امروزه بیشتر در مناطق عشایری و روستایی استفاده می شود.

نتمرکز:

همانطور که گفته شد، پوشش در هر منطقه ای زمینه بسیار مناسبی برای تأثیرات و تأثیرات فرهنگی به حساب می آید. مثلاً پوشش زنان در جنوب ایران که به «بندر» معروف است، تحت تأثیر پوشش کشورهای همسایه و شیخ نشین های خلیج فارس بوده است، زیرا مردم منطقه جنوب. ایران از دیرباز با مردم کشورهای همسایه یا دریانوردان کشورهای مختلف ارتباط دریایی داشته است، به این دلیل که افراد مختلفی در این منطقه زندگی می‌کنند، بنابراین پوشش زنان و منطقه به شدت تحت تأثیر نشانه‌های فرهنگی ملت و ملت‌های همسایه است. حتی نشانه هایی از پوشش زنان هند و پاکستان در لباس زنان این منطقه دیده می شود و بقایای آن نشانه هایی از ابتکار زنان پرتغالی است. برای نور شدید خورشید بنابراین لباس یکی از نشانه های بارز فرهنگ است که همواره در حال تغییر و تحول است. عوامل اصلی مانند مذهب، شرایط و عوامل طبیعی، نوع معیشت غالب، فعالیت های جانبی تولید و موقعیت اجتماعی در شکل گیری و ترکیب لباس محلی هر قومی گنجانده شده است.

رائد ناصری فر معاون میراث فرهنگی استان ایلام