تشکل های محلی، حلقه گمشده مدیریت منابع آب

به گفته میجیک یک مدیریت آبرسانی بیست ساله در خوزستان از پایین به پایین با ساختار غلظت انجام شد. مدلی که نه تنها کمبود مزمن ایجاد می کند بلکه کاربر اصلی کشاورزان را نیز برای فرآیند انجام می دهد. نتیجه افزایش نقض آب انتقال مختلف شبکه افزایش کفر و آسیب به نارضایتی اجتماعی است. با این حال از سال 2 چیز جدیدی در دولت آب استان وجود دارد. یک چیز با تمرکز بر “مدیریت محلی” و مشارکت مستقیم جامعه بومی تلاش برای ارائه یک مدل منبع پایدار منابع مشارکتی و شفاف بهره برداری.

در مرحله اول این تحول چهار سازمان محلی در مناطق مختلف منطقه ایجاد شده است. این سازمان بر کشاورزان بومی مسئول مانند توزیع آب مصرف مونور برخورد با تخلفات و همچنین بازخورد در مورد تصمیمات مدیریت HPLStream تمرکز دارد. این سازمان اساساً یک موسسه واسطه بین دولت و کاربر است و نقش مهمی در کاهش تنش و افزایش بهره وری ایفا می کند.

یکی از موفق ترین نمونه های این الگوی در Shadegan و Ramhamoz انجام شد. در این دو حوزه چهار شرکت عامل محلی با صدها کشاورز تشکیل شده اند که به سرعت موقعیت های توزیع و نظارت بر سیستم آب را ترکیب می کنند. این شرکت نه تنها نقش فنی و اجرایی دارد بلکه بازوی اجتماعی دولت است بلکه درخواست کشاورز را نیز به روش ساختاری ارسال کرد. با عبارت دیگر دولت و کشاورزان برای اولین بار در چارچوب موسسه به زبان مشترک می گویند.

این دستاورد چکش محدود به کاهش تخلف یا افزایش نظارت نیست. براساس گزارش رسمی اجرای پروژه های سازمانی محلی منجر به کاهش 5 ٪ آب در یک منطقه تحت پوشش در یک منطقه تحت پوشش می شود که این به معنای کاهش باورهای محلی و کاهش درگیری های عمومی است. از طرف دیگر با ورود یک سازمان به فرآیند برنامه ریزی آبیاری بهره وری منابع آب به طور فزاینده ای در حال رشد است. کاهش کاهش مدیریت بیشتر ساعات اوج و جلوگیری از خسارت در شبکه های انتقال به عنوان یک نتیجه مهم برای این تغییر.

سایر عوامل مهم که این فرایند را روشن تر می کند اتصال سازمانی به سیستم نظارت سریع است. هم اکنون می توان از آن برای کاربر و موسسه نظارتی برای دستیابی به داده های دقیق و بالاتر استفاده کرد. این میزان شفافیت نه تنها یک تخلف است بلکه انگیزه ای برای حفظ الگوی مصرف بهینه نیز فراهم می کند.

از دیدگاه های اجتماعی تجربیات مربوط به مدیریت آب دیگر می تواند رابطه بین دولت و عموم را در سطح محلی افزایش دهد. نه مانند گذشته دولت فقط وکالت است و کشاورزان فقط با تصمیم گیری سر و کار دارند اکنون درگیر تصمیمات است. این منجر به 5 ٪ از کاربر برای اعلام مجوز اجرای برنامه می شود. این آمار دارای پیام واضحی برای فیل است پیام واضحی دارد.

البته مسیر نهادینه شدن محلی در مدیریت آب چالش برانگیز نیست. ادامه روند این فرایند از جمله اهداف ساختار محلی زیرساخت های دیجیتال و تجدید برای برخی از مقررات مشارکت را ارائه می دهد. علاوه بر این استفاده از یک موسسه طولانی مدت 16 لازم است نه اینکه سازمان از مرحله “آزمایش” به “موسسه مشترک محلی” افزایش یابد.

نکته مهم دیگر امکان کپی کردن الگوی این الگوی در منطقه دیگر است. بسیاری از ساندمن های ایرانی با همان چالش روبرو هستند: رضایت بخش از مدیریت سفارشی منابع مضرات و نمی توانند به طور مؤثر نظارت کنند. تجربه خوزستان نشان داده است که با ساختن یک ساختار محلی مشکل را می توان به طور متفاوتی مدیریت کرد.

سرانجام ممکن است مهمترین درس برای این تجربه بدون مشارکت واقعی کاربر امکان پذیر نباشد. سازمان های محلی نه تنها ابزارهای اداری هستند. آنها یک تجسم عینی از “حق مشارکت” برای جامعه هستند که نقشی است که می تواند سرنوشت اقامت طبیعی را ترتیب دهد که سالها نادیده گرفته نمی شود.

سرانجام پیام