توئیت حمید ابوطالبی درباره مشارکت در انتخابات مرحله دوم

ایرانیان عزیز هنوز برای شرکت در آن مردد هستند. در اینجا چیزی است که او گفت:

1) من دیگر بین شر و شر یکی را انتخاب نمی کنم.

2) مهم نیست که چه کسی انتخاب شود، تغییری ایجاد نمی شود. 3) بحران کشور از توان این افراد خارج است و فایده ای ندارد.

4) زندگی بین امید و ناامیدی یک فاجعه روانی است، بس.

5) من نمی دانم چه چیزی از صندوق خارج می شود. و باز پرسش و شبهه و شبهه; این سؤال را نمی توان با کلمات پاسخ داد و جای رفع شبهه نیست; اما نکته اینجاست که مسیر زندگی بر سراشیبی افتاده است که جمعه را به عنوان «وضعیت زندگی» (Raison d’etre) انتخاب می کند. زیرا: 1) ایران متعلق به ایرانیان است و این پیوند ناگسستنی است. 2) ایران باید بماند تا ما بمانیم. 3) اصل و نسل باید بماند تا ایران بماند; پس رهایی ایران از خطر افراط گرایی و نابودی و نجات مردم ایران از سردرگمی، سردرگمی و ناامیدی شرط ادامه زندگی است. این حضور عبارت است از: نخواستن تعصب و سختگیری و افراط گرایی طالبان و همکاری برای ماندن ایران برای مردم ایران. برای نجات کشور باید به پزشکان پول بدهیم. صحبت پایانی من نیز نقل قولی از دکتر. فاطمی خطاب به مردم ایران: «ای مردم ایران! شما افتخار دنیا هستید؛ یک روز به خاطر غرورتان دریا را تازیانه می زنید… شرم آور است. [ملت]که فرمانروای جهان است، باید بمیرد و فردا در ستون های گزارش گتی بنویسد. [افراط‌] ملت ایران [نابود کرد]نه، ما نمی میریم. زیرا ما با عشق زندگی می کنیم. ما با دنیا و تاریخ به دنیا آمده ایم… ما صاحب این خانه هستیم».

310310