تجربیات تلخ بانوی رکابزن خوزستانی از تمرین در جاده

در مصاحبه با میجیک ، ستاره زرگر در مورد مداخله رانندگان در هنگام آموزش جاده اظهار داشت: متأسفانه بدون پدرم نمی توانم در جاده آموزش ببینم. اتومبیل ها از مسافت یک و نیم متری از چرخه ای که در آن آموزش می دیدند پیگیری نکردند و همچنان از ما عبور می کردند و بارها برای من و سایر بازرگانان زن اتفاق می افتد که تصادف کرده است.

کراکرها و وسایل را هنگام تمرین در جاده پرتاب کنید

وی افزود: در حقیقت عده ای در یک اتومبیل کراکرهای اختصاص داده شده و یا حتی چیزهایی را برای ما پرتاب می کنند ، و این نیز برای من اتفاق افتاد. ما همچنین از زناشویی شنیدیم. واقعاً می ترسید بدون پدر تمرین در جاده داشته باشید زیرا رانندگان اطاعت نمی کنند. من یک تجربه تلخ با مکمل ها داشتم و از مسیر افتاده ام و گمراه شده ام.

آنها برای اولین بار با سرعت ایران گفتند: اگر هیئت مسابقه ای خوزستان به عنوان یک گروه تمرینات ما را تنظیم کند ، احساس می کنم خیلی کمتر از این اتفاق می افتد.

ما هیچ امنیتی نداریم

وی اظهار داشت: با این وجود هیچ کار خاصی در خوزستان برای بهسازی و تبلیغ نمایشنامه انجام نشده است و همین امر باعث می شود تا برای آموزش در جاده مشکلاتی داشته باشیم. البته در تهران آموزش در راه است اما در خوزستان هیچ اتفاقی نمی افتد و هیچ امنیتی نداریم.

خطر می کنم

زرگر اضافه کرد: باید در مجتمع ورزشی 16 هکتاری اهواز ورزش کنم اما محدودیت هایی هم برای ورود به این مجموعه دارم که این امر بر دشواری کار افزوده است و از آنجا که نمی توانم در این مجموعه ورزش کنم ، باید ساعت 6 یا 7 بعد از ظهر کار کنم. ، در جاده پیشرفت کنید و خطرات من با آنها روبرو شوید. اوضاع برای بانوان بازی در استان بسیار دشوار است و هیچ حمایتی صورت نمی گیرد.

با چراغهای اتومبیل پدرتان در جاده تمرین کنید!

وی اظهار داشت: امروز که چراغ های شهر برای کاهش مصرف برق خاموش شده بودند ، پدر من که من را همراهی می کرد مجبور شد برای چراغ خودرو درخواست کند تا در حین آموزش مشکلی نداشته باشد.

چرخه زنان با بیان اینکه آژانس استانی هرگز از من پیروی نکرده است و هیچ برنامه ای برای من ندارد ادامه می یابد. وی اظهار داشت: دو روز پیش در حین تمرین در یک مجتمع 16 هکتاری اهواز بیمار شدم و در حال حاضر تمرین نکرده ام و دوچرخه سواری می کنم. مشکلی پیش آمد ، اما هیئت مدیره از وضعیت من سؤال نکرد.

خوزستان بعد از من تازه کار ندارم

وی همچنین با بیان اینکه بازی های ایالتی در خوزستان وجود دارد گفت: “بعد از من ، هیچ کس جدیدی از خوزستان که وارد کشور شده است و بازی در استان خوش نیست ، در حالی که من یک سوارکار ورزشی ندارم که آموزش ببینم.” در حقیقت ، از طرف آقایان ، هیچ کس دیگری نداریم و همه مجبور هستند این رشته را ترک کنند. پیش از این 15 نفر بودند که برای تمرین به خیابان ها می رفتند ، اما اکنون دیگر کسی یا من یا دو یا سه بخش آقایان نیستیم.

هیئت خوزستان کمکی نکرد

زرگر همچنین اظهار داشت: من 5 سال در این زمینه کار می کنم و اولین بار در سرعت ایران شدم ، اما حامی نداریم. پرسنل به من كمك نمی كردند و هر وقت از من درخواست كمك می كردم می گفت فدراسیون باید به شما كمك كند. در سال 1998 قبل از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا ، دوچرخه من اسپری رنگ شده بود و من در یک دوچرخه سال 2007 با هم رقابت می کردم و پنجم تمام می شدم ، اما اگر موتور سیکلت بهتری داشتم ، حتماً ارتقا می یافتم. البته مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان برای مدالی که کسب کردم یک دوچرخه به من داد و متشکرم.

آخرین پیام