معاون وزیرخارجه فقط رفته بروکسل که بگوید زمان مذاکرات وین را هفته بعد معلوم می کنیم؟!

دقیقاً مشخص نیست که چرا نماینده ایران باید به بروکسل برود و درباره زمان آغاز مذاکرات وین به توافق برسد.

واقعیت این است که آمریکا عامل اصلی مشکلات کنونی ایران است و آمریکا با تسلط بر نظام مالی، بازارها و بانک ها، از ترس سوژه شدن، ایران و سایر کشورها را تحریم کرده است. برای تحریم های آمریکا، تجارت با ایران.

برخی از کشورها مانند چین و ترکیه به دلیل برخی تخفیف ها و امتیازات می توانند از طریق بانک هایی که روابط بین المللی گسترده ای ندارند به تجارت با ایران ادامه دهند اما تقریباً جایی برای توسعه روابط اقتصادی و تجاری وجود ندارد.

وقتی ریشه مشکل به آمریکا برمی گردد، یعنی اگر موضوع تحریم ها باید حل شود، یعنی ایران و آمریکا باید در این مورد به توافق برسند. اتحادیه اروپا نقش تسهیل کننده دارد و نمی توان از اتحادیه اروپا انتظار نقش گسترده تری داشت.

او می توانست تلاش کند و به مذاکره فضا بدهد، اما توافق نشد و آمریکا آن را رها کرد. دلیل اجرای سیاست گفت‌وگو با 1+5 به جای گفت‌وگو با ایالات متحده، هنوز مشخص نیست.

زمانی که آمریکا آمادگی خود را برای بازگشت به برجام اعلام کرد، بهتر بود که بحث ها در چارچوب 1+5 انجام شود تا همزمان ایران از دست نرود و از آسیب های بیشتر جلوگیری شود.

اینکه ایران ابتدا به کشورهای 1+5 رفت و با آنها گفت و گو کرد، سپس پس از رایزنی با آمریکا به ایران بازگشت و این روند بارها و بارها تکرار شد، چیزی جز طولانی شدن روند مذاکرات و خنثی کردن آن نیست. اگر مقصود مقایسه باشد، طولانی شدن روند مذاکرات با توجه به آسیب هایی که تحریم های ظالمانه بر پیکره اقتصاد ایران وارد می کند و فشاری که بر مردم عادی ایران وارد می کند، بیشتر به ضرر ایران است و بر اقتصاد ایران افزوده می شود. میزان خسارت آلون-الون

در چنین شرایطی دولت ایران باید رویکردی نتیجه‌محور داشته باشد و راهی را طی کند که در نهایت تحریم‌ها زودتر برداشته شود و فضایی برای نفس کشیدن اقتصاد ایران باز شود. از این رو، پیشنهاد اول است مذاکرات باید در چارچوب 1+5 به جای 5+1 انجام شود و گفت وگوی مستقیم با آمریکا در دستور کار قرار گیرد تا روند زمانی در طول زمان تکرار نشود. و دوم اینکه دولت ایران باید برای رفع بن بست دور ششم مذاکرات ابتکار عمل را به دست گیرد.

اعلام تاریخ دقیق مذاکرات در هفته آینده به معنای تمدید روند لغو تحریم ها است و مشخص نیست که تمدید این روند به چه معناست؟ چنین رویکردی به نفع ایران نخواهد بود.

باید به تجربیات گذشته برگردیم و ببینیم که چرا باید تکرار شود در حالی که در اواسط دهه 1980 مذاکرات طولانی و زمان بری با اروپایی ها انجام شد و به دلیل نقش آمریکا نتیجه ای حاصل نشد. در حالی که در آن زمان آمریکا درگیر مذاکرات بود، ما مدام برای مذاکره از شهری به شهر دیگر می رفتیم و هیچ نتیجه ای برای کشور نداشت. دیپلماسی چرخشی که اکنون کشور باید انجام دهد چیست؟

مشکل دیگر این است در مذاکرات بروکسل ضمانت تکرار نشد و اقدامات غیرقانونی طرف های مقابل خواسته های غیرمنطقی از ایران بود. این مطالبات و یکسری خواسته های دیگر از جمله لغو تمامی تحریم های هسته ای و غیرهسته ای در مذاکرات قبلی دولت نیز مطرح شد و در نهایت آن خواسته ها غیرقابل اجرا بود.

لازم به ذکر است در حالی که آمریکا از تحریم ها به عنوان ابزار فشار استفاده می کند، بعید به نظر می رسد که آمریکا به طور کلی از این ابزار صرف نظر کند. ما می توانیم این درخواست را مطرح کنیم اما در عمل همه پیش بینی ها می گوید که این خواسته محقق نمی شود.

پس از به بن بست رسیدن مذاکرات، دولت قبل اقدام به رفع تحریم های بزرگی مانند تحریم های نفتی و بانکی کرد که تاثیر زیادی بر اقتصاد ایران دارد. وی همچنین تلاش کرد برچسب تروریسم را از تحریم ها حذف کند. هدف از این ادعا یافتن راهی برای اجماع در مورد حقایق است. این رویکرد باعث دستیابی به نتایج می شود.

23302