اقتصاد دیجیتال تیغ ۲ لبه برای کشورهای در حال پیشرفت

کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) بیان می‌کند که کشورهای در حال توسعه تأثیرات زیست‌محیطی اقتصاد دیجیتال را متحمل می‌شوند در حالی که از دیجیتالی‌سازی عمده در معدن و مواد معدنی سود نسبتا کمی دریافت می‌کنند. این گزارش تأثیر زیست محیطی قابل توجه بخش دیجیتال جهانی و همچنین بار نامتناسب بر کشورهای در حال توسعه را نشان می دهد.

ربکا گرینسپن، دبیرکل کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد، اظهار داشت که ظهور فناوری هایی مانند هوش مصنوعی (AI) و استخراج ارزهای دیجیتال و ارزهای دیجیتال مصرف انرژی را به میزان قابل توجهی افزایش داده است. به عنوان مثال، مصرف انرژی استخراج بیت کوین بین سال های 2015 و 2023، 34 برابر افزایش یافته و به حدود 121 تراوات ساعت رسیده است، در مقایسه با کشورهایی مانند فنلاند و بلژیک که کمتر از 90 تراوات ساعت مصرف می کنند.

رئیس کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد گفت: بنابراین مصرف انرژی استخراج بیت کوین به تنهایی از مصرف سالانه بلژیک یا فنلاند بیشتر است.

این گزارش تاکید می کند که در حالی که دیجیتالی شدن باعث رشد اقتصاد جهانی و ایجاد فرصت های منحصر به فرد برای کشورهای در حال توسعه می شود، پیامدهای زیست محیطی بدتر می شود. ما باید از قدرت دیجیتالی سازی برای پیشبرد توسعه فراگیر و پایدار و در عین حال کاهش اثرات منفی زیست محیطی استفاده کنیم و این مستلزم تغییر به اقتصاد دیجیتال دایره ای با مصرف و تولید مسئولانه، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و مدیریت جامع زباله های الکترونیکی است.

معکوس کردن اثرات زیست محیطی

گرینسپن خاطرنشان می کند که تأثیر رو به رشد زیست محیطی اقتصاد دیجیتال قابل برگشت است. زباله های دیجیتال بین سال های 2010 تا 2020 30 درصد افزایش می یابد و به 10.5 میلیون تن در سراسر جهان می رسد. پسماندهای دیجیتال و مدیریت زباله های دیجیتال ناکافی است و یک نگرانی بزرگ آلودگی ایجاد شده و تأثیر آن بر محیط زیست است.

با توجه به شکاف و توسعه دیجیتال موجود، کشورهای در حال توسعه همچنان به طور نامتناسبی از نظر اقتصادی و زیست محیطی تحت تأثیر قرار می گیرند، بر اساس این گزارش، آنها پتانسیل استفاده از این تحول دیجیتال را برای ارتقای توسعه دارند. این گزارش نیاز حیاتی برای رسیدگی سریع به هزینه های زیست محیطی تحول دیجیتال را برجسته می کند.

نگرانی های اصلی شامل محدودیت کاهش مصرف مواد خام برای دیجیتالی شدن و فناوری های کم کربن، افزایش مصرف آب و انرژی و مشکلات ضایعات مرتبط با دیجیتالی شدن است.

این گزارش می‌گوید با پیشرفت دیجیتالی‌سازی با سرعت بی‌سابقه‌ای، درک رابطه آن با پایداری محیطی حیاتی می‌شود. تقاضای فزاینده برای مواد معدنی و فلزات مورد نیاز برای دیجیتالی کردن، به کشورهای در حال توسعه غنی از منابع فرصتی منحصر به فرد برای تنوع بخشیدن به زنجیره ارزش دیجیتال خود و ایجاد توسعه برای شهروندان خود می دهد.

جهان تقاضا برای مواد معدنی حیاتی را تا 500 درصد برای دیجیتالی شدن افزایش خواهد داد که برای سال 2050 پیش بینی شده است. بنابراین، ما انتظار داریم تا سال 2050 استفاده از مواد معدنی برای دیجیتالی شدن 500 درصد افزایش یابد.”

چالش های محیط اقتصاد دیجیتال

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در گزارش اقتصاد دیجیتال 2024 خود اظهار داشت که دیجیتالی شدن با سرعتی ناپایدار ادامه دارد و زندگی و معیشت را متحول می کند. در عین حال، دیجیتالی شدن غیرقانونی خطر عقب ماندن مردم و افزایش چالش های محیطی و آب و هوایی را به همراه دارد.

وی هشدار داد: اتکای روزافزون به دستگاه های دیجیتال با کاهش مواد اولیه، مصرف مقادیر زیادی آب و انرژی، انتشار آلودگی هوا و ایجاد زباله به محیط زیست آسیب می رساند. علاوه بر این، اثرات زیست محیطی دیجیتالی شدن یک مشکل جهانی است، اما اثرات به طور نابرابر توزیع شده است.

کشورهای در حال توسعه که اغلب منابع مورد نیاز برای فناوری‌های دیجیتال را دارند، هزینه‌های نامتناسبی را متحمل می‌شوند و در عین حال از مزایای محدودی برخوردار می‌شوند.

آخرین گزارش کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد بیان می کند که بخش ICT بین 0.69 تا 1.6 گیگاتن دی اکسید کربن در سال 2020 منتشر می کند که نشان دهنده 1.5 تا 3.2 درصد انتشار گازهای گلخانه ای از حمل و نقل هوایی یا کشتی است.

زیرساخت‌های شبکه، از جمله کابل‌های زیردریایی و ماهواره‌های ارتباطی، راه‌های سریع‌تری را برای اتصال افراد و ماشین‌های بیشتر ارائه می‌دهند. انتظار می رود تا سال 2028، پوشش جمعیتی پهن باند موبایل 5G به 85 درصد افزایش یابد، در حالی که تعداد اشیاء متصل به اینترنت ممکن است به 35 میلیارد برسد.

در حالی که فناوری دیجیتال می تواند برای کاهش مشکلات مختلف زیست محیطی مورد استفاده قرار گیرد، افزایش تعداد دستگاه های کاربر نهایی، سرمایه گذاری در شبکه های انتقال و مراکز داده، و برنامه های دیجیتالی که از نظر محاسباتی فشرده تر هستند، مانند هوش مصنوعی و فناوری بلاک چین نیز در حال ظهور هستند. محیط. رد پا

در مدل تولید اقتصاد دیجیتال خطی امروزی، این منجر به افزایش تقاضا برای مواد خام، آب و انرژی، انتشار بیشتر گازهای گلخانه‌ای و ضایعات بیشتر می‌شود.

مراکز داده در سال 2022 460 تراوات ساعت برق مصرف کردند که انتظار می رود تا سال 2026 دو برابر شود، در حالی که تعداد واحدهای نیمه هادی از سال 2001 تا 2022 چهار برابر شده و همچنان در حال رشد است.

بین سال‌های 2018 تا 2022، آمازون، آلفابت، مایکروسافت و متا، در میان سایر اپراتورهای مرکز داده، مصرف برق خود را بیش از دو برابر کردند، اما جالب است که چهار شرکت بزرگ خریدار قراردادهای خرید انرژی‌های تجدیدپذیر نیز هستند.

بهره وری زیست محیطی مراکز داده با استفاده از اثربخشی مصرف انرژی (PUE) اندازه گیری می شود و فناوری های جدید که خنک کننده طبیعی و تهویه مطبوع را تسهیل می کنند به طور قابل توجهی این مصرف انرژی را کاهش می دهند.

به گفته آژانس بین المللی انرژی، برق مورد نیاز برای مراکز داده در سراسر جهان تا سال 2026 می تواند به 1000 تراوات ساعت برسد، اما Sofrecom خاطرنشان می کند که از دیدگاه ردپای کربن، انرژی مورد استفاده توسط مراکز داده سبزتر به نظر می رسد. علاوه بر این، راه‌حل‌های هوشمند مانند کنتورهای هوشمند اینترنت اشیا، مدیریت انرژی داده‌های بزرگ و آنتن‌های خواب عمیق می‌توانند به کاهش صورت‌حساب‌های انرژی کمک کرده و به جاه‌طلبی‌های کربن‌زدایی کمک کنند.

افزایش تقاضا برای مواد معدنی اولیه

تولید یک کامپیوتر 2 کیلوگرمی به حدود 800 کیلوگرم مواد خام نیاز دارد، با این حال، تعداد گوشی های هوشمند، لپ تاپ ها، صفحه نمایش ها و سایر دستگاه های الکترونیکی که دور ریخته می شوند، بین سال های 2010 تا 2022 با 30 درصد رشد به 10.5 میلیون تن در سراسر جهان خواهد رسید.

کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل اعلام کرد تقاضا برای مواد معدنی حیاتی مانند گرافیت، لیتیوم و کبالت می تواند تا سال 2050 تا 500 درصد افزایش یابد. استخراج این مواد معدنی اغلب از طریق استخراج صنایع دستی و در مقیاس کوچک انجام می شود که اغلب با شرایط کاری ناایمن، تخریب محیط زیست و بهره برداری از جوامع آسیب پذیر همراه است.

تغییر به سمت فناوری های دیجیتال و کم کربن نیز باعث افزایش تقاضا برای مواد معدنی کلیدی شده است.

شونلی وانگ از هواوی در خاورمیانه گفت: تغییر منطقه ای به اقتصاد دایره ای، که جایگزین استفاده از منابع بکر در تولید با استفاده از بازیافت، تعمیر و ساخت مجدد می شود، نیاز به مصرف مواد خام جدید را کاهش می دهد.

بنابراین سازمان ملل فوراً خواستار شفافیت بیشتر و شیوه‌های منبع‌یابی مسئولانه در زنجیره‌های تامین دیجیتال است تا اطمینان حاصل شود که پیشرفت‌های فناوری به جوامع آسیب‌پذیر یا محیط‌زیست آسیب نمی‌رساند. به بیان ساده‌تر، اگر کشورهای در حال توسعه غنی از منابع، ارزش بیشتری برای مواد معدنی خود قائل شوند و به طور مؤثر از سود حاصل از مواد خام استفاده کنند و در سایر بخش‌های زنجیره ارزش و سایر بخش‌ها متنوع شوند، تقاضا برای مواد معدنی و فلزات مورد نیاز برای دیجیتالی شدن به عنوان فرصتی برای توسعه استفاده شود.

فراخوانی برای اقدام

استفاده از دیجیتالی شدن برای ترویج توسعه فراگیر و پایدار و در عین حال کاهش اثرات منفی زیست محیطی ضروری است. این امر در صورتی امکان پذیر خواهد بود که تلاش ها به سمت یک اقتصاد دیجیتال دایره ای که با مصرف و تولید مسئولانه مشخص می شود، هدایت شود.

استفاده از انرژی و مدیریت جامع زباله های الکترونیکی

همکاری بین‌المللی نیز حیاتی است زیرا جهان تلاش می‌کند تا مزایا و هزینه‌های دیجیتالی‌سازی را به طور عادلانه توزیع کند و اطمینان حاصل کند که هیچ‌کس در عصر دیجیتال عقب نمی‌ماند.

همکاری برای ایجاد یک چارچوب جامع حاکمیت جهانی که شیوه‌های دیجیتالی پایدار را ترویج می‌کند و کشورهای در حال توسعه را برای مشارکت کامل در اقتصاد دیجیتال توانمند می‌سازد، برای موفقیت بلندمدت بسیار مهم است.

ربکا گرینسپن نتیجه گرفت که ما باید ذهنیت جدیدی اتخاذ کنیم که پایداری را در هر مرحله از چرخه زندگی دیجیتال در نظر بگیرد و باید توسط تمام سطوح دولت، مشاغل، سازمان های بین المللی و کاربران فردی اتخاذ شود.

ارجاع

https://www.telecomreview.com

https://www.aa.com

انتهای پیام