دوچرخه‌سواری زنان رو به نابودی است/ فقط ۳ نفر در قهرمانی کشور شرکت کردند

فروزان عبداللهی در گفت وگو با میجیک، درباره وضعیت مسابقات بانوان ایران و بی انگیزگی دوچرخه سواران، اظهار کرد: به جز مسابقات قهرمانی آسیا هیئت دیگری نداریم. ما همیشه دو مرحله لیگ داریم، اما پارسال یکی نبود. در این شرایط انگیزه ورزشکار از بین می رود. من شخصا می گویم این همه ریسک را بپذیر و با توجه به خطرات موجود در جاده تمرین کن، چه اتفاقی می افتد؟ ما تمام زندگی مان را وقف این رشته می کنیم اما چیزی برای ما ندارد. من نمی‌خواهم افراد خاصی را مقصر بدانم و نمی‌دانم چه کسی باید راه‌حلی در این زمینه بیابد تا باشگاه‌ها و اسپانسرها را به رقابت وادار کند و این حوزه را بزرگ‌تر کند. دوچرخه ها هر سال به جای بزرگتر شدن کوچکتر می شوند.

* دختران برای مسابقه دور هم جمع می شوند

وی افزود: در رده آقایان در سال های گذشته باشگاه های خوبی مثل پیشگامان، پتروکیمیا و دانشگاه آزاد داشتیم اما اکنون شرایط به گونه ای شده که برای حضور در مسابقات به تیم ملی می روند. در قسمت بانوان شرایط بسیار متفاوت است و شبی که به مسابقات اعزام می شوند، دونده ها برای حضور در تیم ملی جان خود را از دست می دهند و وقتی به مسابقات می روند، همه به جای کار گروهی به فکر خودشان هستند تا نتیجه بگیرند. در عین حال کار تیمی حرف اول را در استقامت جاده می زند. دختران ما خیلی زحمت می کشند و پا به پای پسرها تمرین می کنند و تلاش این دختران باید نشان داده شود. هیچ باشگاهی از ما حمایت نکرد و این مشکل بزرگی بود.

فقط سه نفر از این مرد جوان باقی ماندند

عبدالهی در خصوص مسابقات قهرمانی کشور گفت: پارسال 10 تا 12 نفر در مسابقات قهرمانی کشور در رده جوانان شرکت کردند نه چیز دیگری اما امسال سه نفر بودند. این سه نفر با حمایت خانواده هایشان باقی ماندند. بقیه سوارها وقتی به جایی می رسند که هزینه ها خیلی زیاد است و درآمدی وجود ندارد نمی توانند ادامه دهند. برعکس، اگر چهار یا پنج نفر به اردو دعوت شوند، فقط یک نفر به مسابقات اعزام می شود، این امر باعث بی انگیزگی ورزشکاران به خصوص در رده جوانان می شود.

وی افزود: اگر من و سامیه یزدانی دو سال از مسابقه امتناع کنیم، چه کسی جایگزین ما خواهد شد؟ نمی دانم، شاید آنها فقط به دوچرخه سواری زنان اهمیت نمی دهند. اگر توقع کسب مدال از مسابقات زنان را دارد، نیاز به تجدید قوا، استعدادیابی و حمایت دارد. واقعاً ما نمی خواهیم بزرگسالان را به مسابقات بفرستیم، جوانان را برای کسب تجربه به مسابقات می فرستیم.

* قراردادها در لیگ بانوان بی معنی است

بازیکن سابق تیم ملی ایران با بیان اینکه لیگ برای دونده ها درآمدی ندارد، گفت: برای حضور در لیگ برتر اینطور نیست که یک برگه با نام قرارداد جلوی ما بگذارند و ما مبلغ را امضا کنیم. تیم ها با اهدای تجهیزات یا تعیین مبلغی برای هر مدال حمایت می کنند. مثلا برای هر مدال 2 میلیون تومان در نظر می گیرند و بر اساس تعداد مدالی که می گیریم پول می دهند. من شخصا در هفت، هشت رشته پیست شرکت کردم تا بتوانم حداقل پنج مدال کسب کنم و حدود 10 میلیون تومان دریافت کنم. پرداخت بیش از 20 میلیون با دوچرخه زنانه یک رویا است. متأسفانه هر هزینه ای که برای این دوره انجام می شود از جیب شما خارج می شود. خانواده حمایت می کند یا شغل دومی مانند مربیگری داریم.

* مسابقه را با وسایل قرض گرفته شده سوار شوید!

عبدالهی با اشاره به افزایش قیمت تجهیزات تاکید کرد: تجهیزات دوچرخه ساخت ایران نیست و به دلیل شرایط سخت اقتصادی به جایی رسیده است که امکان تعویض تجهیزات دوچرخه وجود ندارد. کسانی که هنوز در قید حیات هستند، اسپانسرهای خصوصی برای تهیه تجهیزات یا قرض دادن تجهیزات دارند. من خودم باید به جانبازان یا دوچرخه سواران مرد بزنم تا مثلا یک جفت یقه بگیرم. قیمتش حداقل 70 تا 100 میلیون تومنه، استرس بیشتر هم اینه که توی سوراخ فرو نره و اتفاقی برای یقه افتاده. ذهن من بیشتر به دستبندی بود که قرض گرفته بودم تا مسابقه. این مشکل باعث کاهش کیفیت دوچرخه های زنانه می شود.

*نمایندگان پولی برای خرید بلیط هواپیما ندارند

دونده ایران با اشاره به برگزاری مسابقات جایزه بزرگ با حمایت مالی سردار آزمون گفت: برای اولین بار مسابقات جایزه بزرگ برگزار شد که در آن جوایزی به آنها اهدا شد و جایزه نیز به خوبی پرداخت شد. شاید مبلغ 10 میلیون تومانی که در درجه اول قرار می گیرد از نظر سایر رشته ها خنده دار باشد اما برای دوچرخه سواری بانوان رقم خوبی است و این باعث می شود که دختران با انگیزه و در گرندپری بیشتر شوند. جای تعجب است که هیچکس انگیزه قهرمانی کشور را ندارد. هیچ کس برای گرم کردن روی غلتک نمی رود و برخی از افراد در خط شروع مسابقه تسلیم می شوند و می گویند بیایید مسابقه دهیم چه اتفاقی می افتد.

وی افزود: تیم ها پول حمایت از ورزشکاران را ندارند. در این مسابقات قهرمانی کشور ورزشکاران گفتند از شهرهای مختلف به تهران آمده اند. چه نوع افرادی می خواهند دوچرخه سواری را شروع کنند؟ من سال ها در ایران مدال گرفته ام اما اگر 12 ساعت نباشم تیمم توان خرید بلیط هواپیما را ندارد.

*انبار فدراسیون برای دوچرخه سواران زن خالی است

عبدالهی با اشاره به توانایی دوچرخه سواران زن تصریح کرد: در گذشته می گفتند خودت را نشان نمی دهی و چیزی به دست نمی آوری اما فرانک پرتوآذر برای اولین بار در دوچرخه سواری کوهستان مدال گرفت و اکنون در یک تیم خارجی حضور دارد. سومیا یزدانی موفق شد برای اولین بار در مسابقات جاده قهرمانی آسیا مدال بگیرد. من و سایر دوچرخه سواران در تورهایی مانند ترکیه و چین جزو 20 نفر اول بودیم. ماندانا دهقان علیرغم رقابت سختی که داشت مدال برنز بازی های کشورهای اسلامی را از آن خود کرد و لیلا حیدری در زمان کوتاه به مدال برنز دست یافت. ما تا جایی که می توانیم خودمان را بالا می بریم اما از اینجا به حمایت نیاز داریم.

وی ادامه داد: در انبار فدراسیون دوچرخه های سایز بانوان برای ارسال به مسابقات وجود نداشت. من به عنوان یک ورزشکار به اردوی تیم ملی آمده ام اما انتظار داشتم وقتی وارد اردوی تیم ملی می شوم، دوچرخه بهتری نسبت به آنچه که دارم از انبار فدراسیون بگیرم، اما چنین چیزی نیست. در عین حال در مسابقات شاهد تیم های دیگر با ماساژور، پزشک و بسیاری امکانات دیگر هستیم.

عبدالهی در پایان گفت: از بسیاری از افرادی که می توانند به دوچرخه سواری کمک کنند می خواهم وارد این رشته شوند. دوچرخه سواری یک رشته سرگرم کننده برای انجام خوب است. امیدوارم صدایم را بشنوند.

انتهای پیام