زیرساخت فراهم باشد پیشرفتمان چشمگیر خواهد بود

منیژه سیاه که هفته گذشته به عنوان مربی تیم ملی پارابدمینتون انتخاب شد ، در مصاحبه با میجیک در مورد نحوه ورود به این ورزش گفت: من از سال 1977 ، یعنی در سن 14 سالگی وارد این ورزش شدم. در ابتدا بسکتبال ، والیبال ، تنیس و هاکی بازی کردم ، اما در نهایت بدمینتون را به عنوان رشته انتخاب کردم.

وی افزود: “فعالیتهای جدی خود را از سال 1957 آغاز کردم و در سال 1959 که اولین حضور رسمی خود را در مسابقات انجام دادم ، مقام دوم کشور را کسب کردم و همچنین به عنوان بهترین بازیکن فنی انتخاب شدم.

منیژه سیاه درباره زمان و چگونگی ورود به حوزه مربیگری نیز گفت: من فعالیت خود را در رشته مربیگری از سال 1960 شروع کردم و سرانجام در سال 1969 به یک کلاس بین المللی مربیگری پیوستم و سالها کلاسهای داوری و مربیگری را در فدراسیون تدریس کردم.

وی درباره دلایل ورود به حوزه مربیگری افراد دارای معلولیت در این زمینه گفت: من از کار با ورزشکاران دارای معلولیت جسمی لذت می برم و به همین دلیل تصمیم گرفتم مربی شوم. من تصمیم گرفتم این کار را ده سال پیش شروع کنم و سرانجام در سال 1997 موفق به دستیابی به این هدف شدم.

مربی تیم ملی پارالمپیک زنان را کمبود فضا برای بدمینتون به عنوان بزرگترین مشکل در این زمینه فرض می کنند و می افزاید: “بازیکن انتظار دارد از نگاه افراد معلول دیده شود.” در حقیقت این کودکان معلول نیستند و فقط تحرک محدودی دارند و باید با آنها رفتار عادلانه کرد.

انتهای پیام

وی درباره جایگاه فارس در این ورزش گفت: تیم بانوان فارس اکنون در کشور شماره یک است. اما هنوز در سطح بین المللی بحث نشده است.

وی گفت: این مسابقه بین المللی که خواهد آمد: “در ماه نوامبر ، ما باید در مسابقات جهانی اوگاندا با دشمن روبرو شویم.” اگرچه هنوز حدود هفت ماه زمان دارد ، اما برای برنامه ریزی و تماس با بازیکنان باید تکلیف اردو با سرعت بیشتری مشخص شود.

مربیان باتجربه می افزایند: “همچنین ، ما باید تیم را برای مسابقات ملی جوانان ایران در آسیا که در دسامبر 1400 در بحرین برگزار می شود آماده کنیم و وظایف اردوی تیم ملی جوانان را در اسرع وقت بهتر مشخص کنیم.”

در آخر منیژه سیاه گفت: به امید خدا و تلاش من و بازیکنان و همکاری فدراسیون و هیئت پیشرفت چشمگیری در زمینه پارالمپیک کشور خواهیم داشت.

انتهای پیام