ملی‌پوش فوتسال زنان: ۹۹ را دوست نداشتم/ خاطرات شیرین کم بودند

نسترن مقیمی در گفت وگو با میجیک ، درباره وضعیت فوتسال بانوان در سال 1999 اظهار داشت: سال گذشته از نامینو اصفهان به سایپا آمدم. خوشبختانه انتخاب خوبی داشتم و از شرایط تیم و کادرفنی راضی بودم. از طرف دیگر ، مسابقه خوبی داشتیم ، اما برخی از تیم هایی که به لیگ آمدند دیر بسته شدند و به همین دلیل کیفیت آنها پایین آمده بود. ای کاش مسابقات در دو گروه 6 تیمی برگزار می شد و یک هفته مرخصی نداشت تا لیگ طولانی نشود ، اما نمی دانم چرا سازمان لیگ برای داشتن 14 تیم فشار می آورد.

وی در مورد تعداد انصراف ها در لیگ در حال حاضر گفت: “بعضی از تیم ها در این فصل عملکردی نداشتند که این به ضرر ما بود ، بنابراین بعد از 6 هفته فقط سه بازی انجام دادیم. در یکی از آن بازی ها ، ما مقدار زیادی پول ، داور هتل ها را آزمایش و رزرو کرد ، اما او گفت که حریفش وارد کار نخواهد شد. در یک شرایط اقتصادی بسیار دشوار مانند باشگاهی که مایل به حمایت از زنان است ، ضرر مالی دلگرم کننده خواهد بود.

این بازیکن که با 12 گل بهترین گلزن تیم سایپا است ، در مورد آن گفت: خوشبختانه شرایط برای من و تیم خوب است. ما بازیکنان جوان و آینده داری داریم و این باعث می شود آنها بهترین گلزن یا بازیکن باشند. اگر من بهترین گلزن تیم ما بودم ، قطعاً 90٪ آن به خاطر تلاش های تیم من بود. البته ، حتی اگر در جدول گلزنان لیگ در موقعیت دوم قرار داشتم ، اما به دنبال مادر گل نبودم زیرا در پست عقب بازی می کردم.

مقیمی درباره سال گذشته گفت: ما فقط یک زمستان بودیم و 9 ماه اول لیگ و مسابقات نبودیم. به دلیل گسترش تاج ، من نمی توانستم کار خاصی انجام دهم و به صورت جداگانه ورزش می کردم. من امسال خوشحال نبودم ، اما خوشبختانه شروع شد ، ما دوباره دور هم جمع شدیم و حال و هوایی وجود نداشت.

وی در مورد لغو اردوهای تیم ملی در سال 1999 گفت: “کرونا دلیل خوبی برای لغو پی در پی این اردوها است. من نمی دانم چرا وقتی تیم ملی مردان در اردو داشت این کار را کرد. برای زنان ، او می توانید هر 2-3 ماه اردو بزنید ، اما نه.

تیم ملی فوتسال زنان در مورد خاطرات شیرین گفت: “شیوع کرونا بسیار شدید بود و لغو مسابقه من را بسیار ناراحت کرد ، اما خاطره شیرینی برای یادآوری ندارم.”

سرانجام مقیمی گفت: اگر من بخواهم نماز بخوانم یا سال 1400 را بخواهم ، این پایان تاج است. امیدوارم این بیماری به محض اینکه بتواند دوباره زندگی کند و طبیعی باشد از بین خواهد رفت.

انتهای پیام