پرواز با بال‌های برزنتی! – میجیک

برخی افراد هیجان را دوست دارند. برایشان در جاده، کویر، کوه، دشت یا دره فرقی نمی کند، همه جا به دنبال هیجان هستند، به دنبال آدرنالین هستند! بعضی ها هم خوشحالند، می توانند دو بال برای پرواز داشته باشند و در آسمان آبی پرواز کنند. صرف نظر از جاذبه زمین، در هوا شناور شوید! شاید بارها دیده باشیم که مردمی با چترهای پارچه ای رنگارنگ در آسمان پرواز می کنند و با خود می گوییم چه آدم دیوانه ای! اما این یک طرفدار هیجان و پرواز است.

پاراگلایدر یا پاراگلایدر، رشته‌ای است که کمتر از 30 سال است که در ایران شکل گرفته، امروزه در بین مردم شناخته شده است و زیر نظر انجمن ورزش‌های هوایی کشور و زیر نظر فدراسیون انجمن‌های ورزشی فعالیت می‌کند.

در این گزارش بیشتر با این ورزش و چالش های آن در این زمینه آشنا می شویم، گفت وگویی با دبیر انجمن ورزش های هوایی و دو خلبان زن و مرد در این رشته انجام داده ایم که در ادامه می خوانید. .

پاراگلایدر رشته مردانه نیست

شاید برخی هنوز این تصور کلیشه ای داشته باشند که پاراگلایدر بیشتر یک رشته مردانه است، اما اکنون شاهد فعالیت زنان زیادی در این زمینه هستیم. اگرچه تعداد مردان در این رشته بیشتر از زنان است، اما نمی توان این رشته را مردانه نامید.

حمید سراجان، دبیر انجمن ورزش های هوایی در گفت وگو با میجیک، در مورد تعداد پاراگلایدر زن خانم گفت: هر سال فرق می‌کند، اما حدود 30،40 نفر هستند که به طور مستمر کار می‌کنند و قهرمان می‌شوند که به طور منظم در مسابقات شرکت می‌کنند و رتبه‌های داخلی و خارجی دارند و از نظر قهرمانی حدود 100 نفر در رنکینگ هستند.حدود 30، 40 خانم هستند که به طور منظم در مسابقات شرکت می کنند و دارای رتبه های داخلی و خارجی هستند. از نظر قهرمانی حدود 100 نفر در رده بندی حضور دارند. کمبود بانوان وجود دارد زیرا این ورزش در خارج از شهر انجام می شود و محدودیت هایی وجود دارد، اما خیلی ها در این زمینه فعال هستند. “

ندا توتونچی یکی از بانوان شاغل در این عرصه است. او پرواز را از سال 1377 آغاز کرد، در سال 1400 در مسابقات تیراندازی به هدف قهرمانی کشور مقام سوم را کسب کرد و به عنوان پدیده مسابقات کوهنوردی و پرواز انتخاب شد. وی درباره حضور خود در این عرصه به میجیک گفت:“ابتدا می خواستم از هواپیما بیفتم، اما اگر افتادم، اول باید چتر نجات را یاد بگیرم، فکر می کنم چتربازی و پاراگلایدر یکی هستند چون نمی دانم، بنابراین به پاراگلایدر آمدم تا یاد بگیرم چطور چتر نجات را کنترل کن، اما دیدم که پاراگلایدر دنیا با سقوط خیلی فرق دارد، من 19 سال سن دارم و قبل از آن، فقط چند فیلم در رابطه با سقوط دیده بودم، اما به این رشته آمدم.

کلادیا بولگاکوف یکی از بزرگترین پاراگلایدرهای زن است که در رتبه سوم جهان قرار دارد. او در سال های 2013 و 2016 قهرمان جهان شد و تجربه پرواز در رشته کوه های آلپ را دارد. تجربه ای عجیب و شگفت انگیز که شاید همه جرات انجام آن را نداشته باشند.

داستان های سفارشی قدیمی

«سولو» یکی از آداب و رسوم قدیمی در پرواز است که پس از اولین پرواز خلبان به صورت انفرادی، پس از فرود، یک سطل آب سرد روی سرش می ریزند که خوش آمد گویی است و ترس و اضطراب را از بین می برد. از اولین هواپیما خلبانان پاراگلایدر نیز پس از اولین پرواز خود این رسم قدیمی را انجام می دهند.

توتونچی از اولین پروازش و سطل آبی که بالای سرش انداخته می گوید.اولین باری که انفرادی پرواز کردم، مربیم به من گفت که به چیزی دست نزنم، اما سیم پیچ وایرلس من روشن شد و وایرلس من قطع شد. من خیلی ترسیده بودم. من سفارش ندادم صدایی که همیشه تشویقم می کرد قطع شد و با خودم فکر کردم چرا تو هوا هستی اینجا چیکار می کنی؟ من فقط از طریق تئوری معلم فرود آمدم و وقتی فرود آمدم به جای یک سطل، دو، سه سطل آب روی سرم ریختند. من در آن زمان بسیار خوشحال بودم، اما صبح روز بعد دوباره پرواز کردم زیرا نمی خواستم ترس با من بماند.

بال ها گران هستند!

یکی از چالش های پاراگلایدر تهیه تجهیزات است که هزینه زیادی دارد. تمامی تجهیزات باید از خارج از کشور خریداری شوند و تغییرات قیمت ارز بر قیمت تجهیزات این حوزه تاثیرگذار است.

سراجان در این خصوص گفت: برای یک هواپیمای لوازم مدرن اروپایی باید حدود 45 هزار یورو هزینه کرد، اما خوبی آن این است که با تهیه همان هواپیمای لوازم خانگی می توان سال ها از آن استفاده کرد.

محمود باقری از خلبانان باتجربه پاراگلایدر در این باره به میجیک گفت: «اگر فردی بخواهد تجهیزات کارکرده بخرد باید حدود 150 میلیون تومان هزینه کند اما برای خرید تجهیزات جدید باید حدود 300 میلیون تومان هزینه کند، عمر مفید این تجهیزات نیز به ساعات استفاده بستگی دارد. می تواند تا 300 ساعت پرواز کند، اما رسم این کار این است که تجهیزات را هر 100 ساعت یکبار عوض کنید.برای تهیه تجهیزات جدید حدود 300 میلیون تومان باید پرداخت شود. عمر مفید آن به ساعت پرواز نیز بستگی دارد که می تواند تا 300 ساعت پرواز کند، اما سفارشی که برای این منظور ساخته شده تعویض تجهیزات بعد از 100 ساعت است.“

وقتی پولی برای ارسال نیست!

اگرچه این مسابقات صحرایی در داخل و خارج از کشور برگزار می شود، اما دبیر انجمن ورزش های هوایی با بیان اینکه هیچ گونه حمایت مالی برای اعزام به مسابقات برون مرزی وجود ندارد و هم اکنون مسابقات داخلی برگزار می شود یا ورزشکارانی که توانایی مالی لازم را دارند، گفت: در مسابقه خودشان شرکت کنند

ندا توتونچی همچنین معتقد است: «مسابقات در رشته‌های کم‌شناخته با چالش‌هایی روبه‌رو است، در برخی مسابقات هیچ خانمی وجود ندارد و حالا بعد از گذشت پنج سال از حضور در این رشته، تعداد بانوان افزایش یافته است. از سوی دیگر تبلیغات اخیر در این رشته افزایش یافته است. سال ها منجر به سطح آموزش و رقابت شده است.

پاراگلایدر تلخ

ردپای اتفاقات تلخ در تاریخ همه ورزش ها دیده می شود. اتفاقات خطرناکی که گاهی منجر به تصادفات دردناک می شود و گاهی ختم به خیر می شود.

توتونچی درباره خطرناک ترین حادثه ای که تجربه کرده است، گفت: زمانی بود که کمک کشیدم، در چاله ای گیر کردم که چاره ای نداشتم و بهترین کار این بود که کمک بکشم و با جهت باد فرود آمدم. تغییر کرد و بالون فرو ریخت، بنابراین منطقی‌ترین کار این بود که کشیدن به من کمک کرد در طول دوره ایمنی پرواز در آب بیفتم، و خلبان در ارتباط بی‌سیم با مربی.

در مسابقات جهانی 2011 به میزبانی اسپانیا، دو پاراگلایدر پس از از دست دادن کنترل پاراگلایدر خود جان باختند. ابتدا فرانسیسکو وارگاس از آرژانتین در ساعت دو بعد از ظهر سقوط کرد و سپس ساعت چهار بعد از ظهر ایتل شیلی به همین سرنوشت دچار شد.

لمس رویای یک کودک

از سوی دیگر، لحظات شیرین و مفرحی وجود دارد. لحظه ای جان بخش برای بشریت و هرگز فراموش نخواهد شد. آنها دلیلی برای ادامه راه و انگیزه ای هستند برای اینکه بگویم هرگز تسلیم نمی شوم.

توتونچی درباره شیرین ترین خاطره خود گفت:لحظه ای بود که رفتم توی ابرها. من واقعا از پرواز لذت بردم. همه چیز سفید است. انگار پسر بچه ای بود که می خواست ابرها را لمس کند، اما این بار در ابرها پرواز می کردم. البته کمی ترسناک بود. “

چالش صدور گواهینامه

چالش اصلی در ورزش پاراگلایدر اخذ گواهینامه در این رشته است. طبق قانون، این گواهی رشته باید توسط سازمان ورزشی صادر شود، اما برخی از شرکت های هواپیمایی نیز گواهی صادر می کنند که منجر به موازی کاری می شود.

سراجان در این باره گفت: اگر پاراگلایدر را جزو ورزش بدانیم طبق مصوبه هیات وزیران ورزشی زیر نظر سازمان تربیت بدنی است بنابراین پاراگلایدر زیرمجموعه فدراسیون است ورزش انجمن و زیر مجموعه انجمن ورزش های هوایی در نتیجه ورزشکاران برای ورود به مسابقات باید از این طریق گواهینامه بگیرند، اما برخی از آموزشگاه های پروازی گواهینامه صادر می کنند.پاراگلایدر زیرمجموعه فدراسیون انجمن های ورزشی و زیر مجموعه آن انجمن ورزش های هوایی است. در نتیجه ورزشکاران برای ورود به مسابقات باید از این طریق گواهینامه بگیرند اما برخی از آموزشگاه های هوانوردی گواهینامه صادر می کنند. پیگیری ها همچنان ادامه دارد اما به جایی نرسیده که مدیریت واحدی ایجاد شود. “

دبیر انجمن ورزش های هوایی در پاسخ به این سوال که این مشکل باعث بروز حادثه شده است، گفت: بله، چون این مشکل ابهام ایجاد می کند و گواهی از مرکزی صادر می شود که نظارت کاملی بر آن ندارد، باعث بروز حادثه می شود. صادر شده توسط منابعی غیر از انجمن های ورزشی.

نترس، پرواز کن!

حرف آخر درد دل با دخترانی است که آرزوی کودکی شان پرواز است یا خیلی خوشحالند. شاید الان بیشتر در مورد پاراگلایدر بدانید، شاید ترس از شناور شدن در آسمان با چند تار در زندگی شما ریشه دوانده باشد و بتوانید بر آن غلبه کنید یا حرف توتونچی را باور کنید که «تاریخ پاراگلایدر با خون نوشته شده است. هزاران آزمایش ها و اشتباهات انجام می شود تا بتوانیم پرواز کنیم.» و در عین حال احساس آرامش و شادی داشته باشید.» البته همه جوانب احتیاط را در نظر بگیرید!

آخرین سخنان ندا توتونچی را بشنوید که دل به این راه داده است: «نترس، این رشته را شروع کن، خیلی زیباست، شاید کمی سخت باشد، اما به نظرم تجربه نکردن، رویاپردازی سخت تر است. و حس پرواز را از دست بده.» .

انتهای پیام