“فروغ” تسلیم نمی‌شود! – میجیک

او در استادیوم متولد شده و معمولاً روز و شب فوتبال بازی می کرد. وقتی صحبت از فوتبال است ، او متوجه می شود که جنبه های دیگری نیز وجود دارد. به این ترتیب ، بسیاری از صدمات ، از پارگی رباط تا روده! اما به دلیل روحیه جنگیدن ، آنها هرگز تسلیم نمی شوند و راه فوتبال را باز می گردانند که همه را غافلگیر کرد.

به گزارش میجیک ، فروغ موری 31 ساله یکی از اولین اسطوره های فوتبال بانوان ایران است که روز خوبی و بد را در میدان مورد علاقه خود تجربه می کند اما او می خواهد فوتبال را در ایران پشت سر بگذارد. وی از عدم حمایت مالی و درآمد کم در فوتبال بانوان ابراز تاسف می کند ، اما علاقه وی به این ورزش باعث شده است که او چشم بسته فوتبال بانوان باشد و فقط به فکر رویاهای فوتبال خود باشد. او می خواهد در هنگام بازی روی توپ سبز درخشش خود را حفظ کند و می خواهد بعد از خداحافظی مربی خوبی شود.

در زیر مصاحبه میجیک با فروغ موری ، فوتبالیست خوزستانی که عضو تیم ملی فوتبال بانوان است را می خوانید.

* ابتدا در مورد علایق ورزشی برای ما بگویید.

از 11 سالگی وارد ورزش حرفه ای شدم ، اما از آنجا که پدرم کارمند سازمان تربیت بدنی بود ، ما در یک خانه مسکونی در ورزشگاه شوشتر تختی زندگی می کردیم و من در آنجا متولد شدم. در حقیقت من به عنوان کودکی با فوتبال آشنا شدم و فوتبال بازی کردم ، اما از 11 سالگی ، من به طور رسمی کار در فوتسال را آغاز کردم و 8 سال گذشته در این زمینه کار کردم. و من یک تجربه عالی داشتم

* بنابراین شما ابتدا یک فوتسال بودید و بعد فوتبال را انتخاب کردید؟

بله آل مثل من به نظر می رسد ، آل مثل من به نظر می رسد ، آل مثل من به نظر می رسد ، آل مانند من است. همچنین می خواهم بگویم فوتسال سرگرمی های خاص خود را دارد ، اما من واقعاً فوتبال را دوست دارم. زیرا من در کودکی در ورزشگاه تختی شوشتر فوتبال بازی کردم و از این رشته غریبه نیستم. من در سال 1986 وارد زمین فوتبال شدم و به دلیل عملکردم به اردوی تیم ملی رفتم اما متأسفانه به دلایل مختلف ، مربوط به مزاج مربی ، احساس کردم.

* تاکنون در کدام تیم فوتبال حضور داشته اید؟

تاکنون تیم های فوتبال را در دزفول ، جنوب بوشهر ، مالوان ، آنده سازان اصفهان ، Z تغییر ، سپاهان ، آویزا خوزستان و ووچان کردستان بازی کرده ام. در سال من با فوتسال ها ، لیگ برتر را بردیم و من بهترین گلزن فصل شدم. این کاملاً شگفت انگیز و فراموش نشدنی است. سال گذشته با آویسا خوزستان و سپس لیگ برتر لیگ دسته اول را به دست آوردیم و من همان خانم را به دست آوردم. گلی

* “قدرت” یکی از اولین لژیونرهای فوتبال زنان ایران است.

من برای تیم لیگ برتر مالوان بازی کردم ، اما متأسفانه تیم تقسیم شد و من در همان سال ، در سن 25 سالگی ، به لژیونر شدم و از عراق به این تیم پیوستم. این یک تجربه فوق العاده بود و تیم عراق با توجه به امکانات از وضعیت خوبی برخوردار بود و آنها مراقب فوتبال بانوان بودند. من یک سال در این تیم بازی کردم و بعد برای کار به تیم آیندهوری اصفهان پیوستم.

بعد از بازگشت به ایران ، سرانجام توجه سرمربیان تیم ملی را جلب کرد.

بله ، بالاخره پیراهن تیم ملی را پوشیدم. من قبلاً به عنوان مهاجمین کار کردم اما بعد موقعیت خود را تغییر دادم و خودم را به عنوان مهاجم به فوتبال ایران معرفی کردم و وقتی 26 ساله شدم مورد توجه سرمربی تیم ملی ایران قرار گرفتم.

پ: فوتبالیست های زن قطعاً شکایت دارند که بازی آنها جایی روی صفحه تلویزیون ندارد و به خوبی پوشیده نیست.

متأسفانه پوشش خوبی از فوتبال بانوان وجود ندارد و بدون پخش تلویزیونی ، حامیان مالی بعید است که وارد فوتبال بانوان شوند. این یکی از دلایل عدم دیده شدن فوتبالیست های زن است. در فوتبال ایران استعداد زیادی وجود دارد که باید به آنها نگاه کنیم. به من اعتماد کنید ، اگر بیشتر حمایت و توجه کنید ، بازیکنان فوتبال بانوان می توانند در عرصه بین المللی به نتایج بسیار خوبی برسند.

* فوتبال خوزستان را چگونه می بینید؟

نگران خوزستان ، با وجود سرمایه خود ، از نفت و آب گرفته تا گاز و کشاورزی ، فاقد تیم موفقی در لیگ برتر بانوان بود؛ در خوزستان بازیکنان با استعدادی و با استعدادی زیادی داریم که به دلیل عدم حضور تیم های موفق در سال های اخیر در استان های دیگر بازی می کنیم. آیا این اشتباه است که مسئولان استان از حمایت فوتبالیست های زن برای بازی نکردن در تیم های دیگر برخوردار باشند ، ما می توانیم با افتخار برای خوزستان بازی کنیم و ثابت کنیم که خوزستان نیز در فوتبال کشور فوتبال بانوان است؟

اگر اسپانسرهای قدرتمندی وارد میدان شوند و باشگاههایی مثل فولاد و همچنین منطقه آزاد اروند تیم خوبی را پیش ببرند ، شک نکنید که خوزستان حتی عنوان قهرمانی لیگ را هم بدست می آورد. متأسفانه او به ورزش بانوان ، به ویژه فوتبال بانوان خوزستان اهمیتی نمی دهد. مسئولان با فوتبال زنان نظریات یکسانی ندارند. او نمی خواهد بپذیرد كه فوتبال بانوان مملو از استعداد است و می تواند چیزی داشته باشد.

البته سال گذشته تیم فوتبال آویسا خوزستان با تلاش و مدیریت خوب مربی زهرا عبدالوند به لیگ پیوست و با یک تیم مدیریتی خوب به پیروزی رسید. او واقعاً برای بانوان مبلغی پرداخت می کند و این احتمال وجود دارد که اگر در لیگ برتر بهتر حمایت شود ، نمایندگان خوزستان موقعیت بهتری در جدول کسب کنند. در هر صورت ، امیدوارم حمایت از فوتبال بانوان ادامه یابد. یکی از آرزوهای من این است که یک سال برای تیم خوزستان در لیگ برتر بازی کنیم و با داشتن تیمی قدرتمند به افتخار خوزستان خود را به کشور معرفی کنیم.

* آیا برای هر بازی گل طراحی می کنید؟

من بسیار مطمئن هستم که در هر بازی یک گل زده ام ، برای اولین گل به خوشبختی برنامه ریزی شده اند. گلها و موفقیتها لذتهای بسیار خاصی دارند که نمی توان از دست داد.

* چرا عنوان “گرت بیل” به شما داده می شود؟

در تیم سپانگ که انجام دادم ، به دلیل سرعت و تکنیک و پاس من از کرنر ، عنوان “گرت بیل” به من داده شد.

* اما لیگامان پاره شد و شش ماه از فوتبال فاصله داشت.

من زمانی که تیمم در صدر جدول قرار داشت و من شش بازی باقیمانده در لیگ داشتم در تیم فوتبال بودم اما متأسفانه در یک مسابقه ، پای متقاطع من پس از برخورد با دروازه بان به هم ریخت. در همان فصل ، من با 21 گل یکی از شرکت کنندگان در مسابقات قهرمانی Miss Goli League بودم ، اما متأسفانه نتوانستم این ماموریت را انجام دهم. البته حتی در غیاب شش بازی لیگ ، من به عنوان گلزن برتر لیگ معرفی شدم. من در بالای سطح مقطع قرار داشتم. این سخت تر است زیرا دلم برای گلی تنگ شده است. من نگران نیستم ، اما ناامید نیستم. من به مردی شدم که درباره آن صحبت می کنم ، “کاملاً تسلیم نشوید.” من با همه پر جنب و جوش و زندگی در این زمینه سعی کردم.

* شما در تلاش هستید که خوب باشید اما از آسیب و آسیب مجدداً ایمن هستید!

بله ، بعد از این عمل جراحی ، خیلی تلاش کردم تا دوباره به میدان برگردم. من به خودم قول داده ام كه ​​شش ماه بعد این كار را انجام دهم ، این كار را انجام دهم و حتی به بازی های قبل از فصل به تیم ملی دعوت شوم و حتی گل بزنم ، اما روز قبل از اعزام به المپیك توكیو در سال 1998 ، متاسفانه وقتی كه آموزش پس از همه از دست رفته است. من در اینجا بسیار ناامید هستم زیرا اخیراً در طی دو ماه از آسیب دیدگی متصل به رباط آزاد شدم. من از این وضعیت شوکه شدم و بیمار روانی بودم. البته من تسلیم نمی شوم زیرا به خودم گفتم: “نه در آنجا ، اگر تسلیم شوید ، همه آنها خاطره بد شما را خواهند داشت ، و اگر در فوتبال با امنیت صحبت می کنید. بنابراین باید مجدداً مبارزه کنید.” شما ممکن است من را باور نکنید ، من دوباره جنگیدم و بعد از دو ماه و نیم به فوتبال بازگشتم. در اولین دیدار من برای مالوان ، سه پاس گل به ثمر رساندم و وضعیت جسمی ام بهتر شد ، به همین دلیل دوباره به تیم ملی دعوت شدم. در نیمه دوم فصل گذشته نیز به ذوب آهن رفتم که 15 گل و 11 پاس گل به ثمر رساندم. هیچ کس انتظار این عملکرد را نداشت زیرا من دو عمل پیاپی و سنگین داشتم اما کاملاً آن را باور دارم.

* در دوره امروز بدون فوتبال ، شما جزو آن دسته از بازیکنان فوتبال هستید که قطعاً در حال تمرین است و مشخص است که شما برنامه خاصی برای زندگی فوتبال دارید.

وقتی لیگ بسته شد ، من در خانه نشسته بودم. من مصمم بودم و تمرین همیشه در دستور کار بود. من می خواهم بهترین باشم. برای اینکه بتوانید بهترین ویژگی خود باشید ، باید بیشتر تلاش کنید و یک حضور ورزشی حرفه ای داشته باشید.

* آیا علاقه خاصی به کریستیانو رونالدو دارید؟

بله ، من رونالدو را دوست دارم چون او مبارز است. “مسی” یک فوتبال است ، اما رونالدو سرشار از انگیزه و تلاش است و ناامید نخواهد شد.

* رویای فروغ در فوتبال چیست؟

امیدوارم روزی مربی خوبی باشم و مربی او سرمربی لیورپول یورگن کلوپ است. باشگاه ها روانشناس و مربی خوبی هستند. البته ، وقتی من فوتبال بازی می کنم ، فقط می خواهم به اهدافم برسم و موفق باشم.

* کلمات اخر …

متأسفانه درآمد فوتبال بانوان بسیار اندک است و امیدوارم تلاشهای ما ارزش آن را داشته باشد. ما همچنین 90 دقیقه فوتبال بازی کردیم ، اما در تعداد قراردادهای تیم های آقایان و بانوان تبعیض زیادی وجود دارد که باورنکردنی است. این علاقه ای است که باعث شده است تصمیم بگیریم ، اگر نه پول واقعی. امیدوارم مسابقه بانوان از تلویزیون پخش شود ، با ورود اسپانسرها ، قراردادها و لذت بردن ما بیشتر می شویم و کیفیت لیگ فوتبال بانوان افزایش می یابد.

آخرین پیام