دونده تاریخ‌ساز: آرزو داشتم همه به احترام دختری از ایران بایستند

نتایج روز نخست دوومیدانی قهرمانی کشور/ ناکامی زنان در کسب سهمیه قهرمانی جوانان جهان

او یک روز قبل از تاریخ سازی می خواست مدال طلا را به گردنش بیندازد تا همه به دختر ایران احترام بگذارند.

به گزارش میجیک، شاید زمانی که در پیست تارتان آفتاب گلاب راه می رفت و از موانع عبور می کرد، فکر نمی کرد در 17 سالگی نام خود را در تاریخ دو و میدانی ایران بنویسد. سابقه کمتر مدال طلای آسیایی.

نازنین فاطمه عیدیان او اولین مدال طلای تاریخ دو و میدانی بانوان ایران را در ماده ۴۰۰ متر بامانع در مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا کسب کرد. این دونده درباره ورودش به دو و میدانی، احساس عبور از خط پایان و رویاهایش با میجیک صحبت کرد که در ادامه می خوانید.

من از تکواندو به دو و میدانی آمدم

من ساکن تهران هستم و 17 سال سن دارم. از دو سال گذشته زیر نظر آقای روغنی به صورت حرفه ای دو و میدانی تمرین می کنم. پیش از این در مسابقات استعدادیابی ناحیه چهار به عنوان دونده شرکت کردم و برگزیده شدم.

از بچگی به ورزش علاقه داشتم. رشته اصلی برادرم پرتاب دیسک است. با دیدن او به این رشته علاقه مند شدم. البته ابتدا تکواندو کار می کردم اما فکر می کردم در دو و میدانی موفق تر باشم و به این رشته پیوستم.

تخصص من 400 متر با مانع است، اما با 100 متر با مانع شروع کردم. سال گذشته رکورد داشتم و مربیم به من گفت که 400 متر با مانع را شروع کنم. من حدود یک سال است که روی این مواد کار می کنم.

آماده کسب طلای آسیا هستم

از ابتدای سال تا مسابقات قهرمانی آسیا در 8 مسابقه شرکت کردم و همه آنها را در دو ماده 400 متر و 400 متر با مانع دویدم. من تجربه زیادی در مسابقه به دست آوردم. یک ماه آخر را در اردوی تیم ملی گذراندم و هر روز تمرین کردم.

مسابقات در سطح خوبی است و رقبای خوبی از چین تایپه و ازبکستان دارم اما از نظر روحی و روانی آماده کسب مدال طلا هستم که خدا را شکر این اتفاق افتاد.

من می خواهم همه برای دختر ایرانی بایستند

در 10 متر پایانی مسابقه می دانستم که قرار است اول شوم، اما می خواستم از خط پایان عبور کنم و خوشحال باشم. احساس خوبی دارم و همه آن را مدیون زحمات خانواده و مربیانم هستم.

روز قبل از مسابقه، برنامه دویدن ملایمی داشتم. در آن زمان مراسم اهدای مدال و سرود ملی یک کشور اجرا شد و همه به احترام آن کشور ایستادند. در این لحظه آرزو می کنم فردا همه به پای دختر ایرانی بایستند و سرود ملی ایران نواخته شود. این لحظه را که روی سکو بودم به یاد دارم. حس غرور دارم

من می خواهم اولین های زیادی را تجربه کنم

این قهرمانی باعث شد که با تجربه های اولیه 100 برابر بیشتر از قبل کار کنم. می خواهم جلو بروم، رکوردهای جوانان و بزرگسالان ایران را ارتقا دهم و روزی به المپیک برسم.

فدراسیون هم گفت از ما حمایت می کند تا این مسیر را ادامه دهیم و به سطح بالاتری برسیم. قرار است با وزیر ورزش جلسه ای داشته باشیم.

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا