دختر هاکی روی یخ ایران: سوت را زدند هیچکس نمی‌خندید/ بارها از خستگی گریه کردم

به گزارش میجیک، تیم ملی هاکی روی یخ بانوان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا و اقیانوسیه شرکت کرد و در دومین حضور خود به مدال طلا دست یافت. این اولین بار است که یک دختر یخی ایرانی در یک رویداد بین المللی مدال طلا می گیرد.

فاطمه اسماعیلی بازیکن تیم ملی ایران درباره این مسابقات به میجیک گفت: با وجود اینکه تعداد تیم ها نسبت به سال گذشته کمتر است، اما سطح مسابقات بهتر شده و تیم ها پیشرفت کرده اند. تیم نسبت به سال گذشته بسیار متفاوت است و پیشرفت کاملا مشخص است.

وی درباره تیم ملی ایران نیز گفت: در مسابقات سال گذشته آنقدر خوب بازی کردیم که خیلی از تیم ها شگفت زده شدند. ما از آن زمان به طور مداوم اردوهای زیادی داشتیم و به جام جهانی توسعه در لهستان اعزام شدیم. لیگ ها، اردوهای آماده سازی و همکاری با مربیان خارجی نیز ما را نسبت به سال گذشته متمایز کرد و پیشرفت چشمگیری داشت.

اسماعیلی درباره علت پیشرفت هاکی روی یخ بانوان در سال های اخیر بیان کرد: تیم بسیار قدرتمندی به نام انجمن هاکی پشت 20 بازیکنی است که در زمین بازی می کنند. بچه ها همه مثل هم هستند، اهداف یکسانی دارند و واقعا یک تیم هستند. در داخل و خارج از زمین حامی هستند و اگر مشکلی پیش بیاید خانم سنایی کاپیتان تیم به همه بچه ها کمک می کنند.

وی ادامه داد: آقای هوشیدی مربی تیم آخرین اطلاعات را دارد. بدون آقای صدقی هاکی روی یخ وجود نداشت. آقای حسن زاده مربیان خارجی را نزد سرمربی تیم ملی آورد و به اعزام کمک کرد. این بار ما یک اسپانسر هم داریم تا نگران مالی نباشید. این بار به پول بلیت و لباس که همیشه برایمان مشکل ساز است فکر نمی کنیم و با خیالی آرام به مسابقه می رویم.

ملی پوش هاکی روی یخ در تشریح حس کسب اولین مدال طلای هاکی روی یخ بانوان ایران گفت: 30 ثانیه مانده به پایان بازی همه از خوشحالی گریه کردیم. وقتی سوت زدند هیچکس نخندید و همه اشک شوق ریختیم. ما بار را از روی دوش خود برمی داریم زیرا همه ما این مسیر را با مشکلات شخصی بسیاری طی کرده ایم. کار، دانشگاه و خانواده را در اردوی فشرده رها کرده ایم و اکنون نتیجه تلاش خود را داریم. خیلی عجیب بود، وصف نشدنی بود. شاید خانواده ما احساسات ما را درک نمی کنند.

وی از مسئولان خواست تا از هاکی روی یخ بانوان حمایت کنند و گفت: به محض اینکه از پله های فرودگاه پایین رفتیم، مسئولان را دیدیم و به ما تبریک گفتند، خوشحال شدیم. او همیشه ما را دعوت می کرد و شخصاً سلام می کرد. این برای ما لذت بخش است زیرا تلاش ما نمایان است. از عدم حضورمان پشیمان نیستیم و اگر افراد بیشتری به ما بپیوندند انگیزه ما بیشتر می شود. رقابت بزرگتری در پیش داریم. بازی های زمستانی چین در راه است و می خواهیم نتیجه خوبی بگیریم. تمرینات را کمی شروع کردیم و امیدواریم در آنجا نتایج خوبی بگیریم.

اسماعیلی به سختی هایی که در این جاده متحمل شده اشاره کرد و گفت: بزرگترین سختی و تنش برای من مسافت طولانی است. من ساکن ورامین هستم و محل تمرین، مسابقه و کارم پیست یخ است که دو ساعت با خانه فاصله دارد. من باید هر روز از این طرف بروم و بیایم. گاهی باید ساعت پنج صبح رانندگی کنم و یازده شب برگردم. زمان استراحت و ریکاوری را کاهش می دهد، اما ارزشش را دارد. بارها به دلیل خستگی گریه کردم، اما هدفم برایم خیلی مهم است، بنابراین معتقدم باید این کار را انجام دهم.

انتهای پیام