خلاصه کتاب وحشی ( نویسنده آنتون چخوف )

نمایشنامه «وحشی» اثر آنتون چخوف، اثری پرده برداری شده از پیچیدگی های روابط انسانی و سردرگمی های وجودی است. این مقاله به ارائه خلاصه ای جامع، تحلیل شخصیت ها و بررسی مضامین اصلی این کمدی تلخ می پردازد تا درکی عمیق از این اثر کمتر شناخته شده چخوف را فراهم آورد.

آنتون چخوف، که همواره به عنوان یکی از برجسته ترین نمایشنامه نویسان تاریخ ادبیات روسیه و جهان شناخته می شود، با آثار خود تصویری بی بدیل از جامعه و روان انسانی دوران خود ارائه داده است. نمایشنامه «وحشی» که با نام های دیگری همچون «پلاتونوف» یا «نمایشنامه بی عنوان» نیز شهرت دارد، از نخستین تجربیات چخوف در نگارش نمایشنامه محسوب می شود. این اثر که پس از مرگ چخوف کشف و منتشر شد، نه تنها به دلیل پیش بینی مضامین و شخصیت های آثار متأخر او – به ویژه «دایی وانیا» – حائز اهمیت است، بلکه به خودی خود نیز کاوشی عمیق در بن بست های عاطفی و اجتماعی اواخر قرن نوزدهم روسیه است. برخلاف بسیاری از محتواهای موجود که به معرفی سطحی یا صرفاً فروش این کتاب می پردازند، این مقاله با هدف غنابخشی به دانش مخاطبان فارسی زبان، به تحلیلی جامع از این اثر می پردازد. «وحشی» با لحن کمدی تلخ خود، رنج های نهفته در پوچی زندگی و روابط انسانی را به شیوه ای ظریف و تأمل برانگیز به تصویر می کشد.

درباره نمایشنامه «وحشی»: تاریخچه و اهمیت آن در کارنامه چخوف

«وحشی»، عنوانی که در برخی ترجمه ها برای نمایشنامه اول چخوف برگزیده شده، در اصل با نام هایی چون «پلاتونوف» یا «نمایشنامه بی عنوان» (A Play Without a Title) شناخته می شود. این اثر، که تخمین زده می شود در سال های ۱۸۷۸ تا ۱۸۷۹ نگارش یافته، نمایشنامه ای بلند و تا حدی ناتمام است که هرگز در زمان حیات آنتون چخوف به روی صحنه نرفت. سرنوشت این نمایشنامه، خود داستانی جالب دارد؛ دست نوشته آن سال ها پس از مرگ چخوف در سال ۱۹۲۰ در گاوصندوقی در بانک مسکو کشف شد. این کشف، پنج سال پس از انتشار آثار کامل چخوف در سال ۱۹۱۵ اتفاق افتاد و بسیاری از منتقدان و علاقه مندان را شگفت زده کرد.

اهمیت «وحشی» در کارنامه چخوف، فراتر از یک اثر اولیه است. این نمایشنامه به منزله یک «پروتوتیپ» یا پیش نویس جامع برای بسیاری از مضامین و کهن الگوهای شخصیتی است که چخوف بعدها در شاهکارهای خود، نظیر «دایی وانیا»، «باغ آلبالو»، و «مرغ دریایی» به کمال رساند. «وحشی» بستری را فراهم آورد که چخوف در آن با تکنیک های شخصیت پردازی، دیالوگ نویسی و ایجاد فضاهای خاص خود تمرین کند. شخصیت پردازی های پیچیده، روابط عاطفی ناکام، ملال و بی هدفی طبقه روشنفکر و اشرافی، و حتی برخی دیالوگ ها و صحنه ها، شباهت های انکارناپذیری با آثار متأخر او دارند. برای مثال، شخصیت میخائیل واسیلیویچ پلاتونوف، با سردرگمی ها، ایده آل گرایی ناکام، و تأثیرگذاری تخریبی اش بر اطرافیان، بی شک پیش درآمدی بر شخصیت دکتر آسترُف در «دایی وانیا» یا لوپاخین در «باغ آلبالو» است. مطالعه این نمایشنامه، به خواننده این امکان را می دهد که سیر تکامل ذهن خلاق چخوف و ریشه های مضمونی آثار مشهورتر او را بهتر درک کند و ارتباط عمیق تری با جهان بینی این نویسنده بزرگ برقرار سازد.

شخصیت های اصلی «وحشی»: پیش از غرق شدن در داستان

درک پیچیدگی های نمایشنامه «وحشی» بدون شناخت عمیق شخصیت های آن دشوار است. چخوف، با مهارت بی نظیر خود در خلق تیپ های انسانی، گروهی از شخصیت ها را گرد هم آورده که هر یک نمادی از وضعیت جامعه و بحران های وجودی دوران خود هستند. روابط متقابل و کشمکش های درونی این شخصیت ها، هسته اصلی درام را تشکیل می دهد:

میخائیل واسیلیویچ پلاتونوف (شخصیت «وحشی»)

پلاتونوف، شخصیت محوری نمایشنامه و نمادی از «وحشی» که در عنوان اثر آمده، یک معلم سابق مدرسه و روشنفکری جذاب اما به شدت ناکام و بی هدف است. او مردی باهوش و فصیح است که قادر به جلب توجه بسیاری از زنان است، اما در عین حال، گرفتار بحران های وجودی، سرخوردگی های فلسفی و اخلاقی، و ناتوانی در عمل است. پلاتونوف با تناقضات درونی فراوانش، هم زمان هم قربانی شرایط خود است و هم عامل اصلی تباهی زندگی اطرافیانش. او نمادی از انسان روشنفکری است که در میان ایده آل ها و واقعیت های تلخ زندگی دست و پا می زند.

آنا پتروونا ووینی تسووا

آنا پتروونا، بیوه جوان و با نفوذ ژنرال، میزبان اصلی گردهمایی های تابستانی است. او زنی باهوش، مستقل، جذاب و ثروتمند است که در ظاهر زندگی آرامی دارد، اما در اعماق وجودش تنها و بی قرار است. او نیز مانند بسیاری از شخصیت های چخوف، گرفتار ملال و جستجوی معنا در زندگی است. علاقه پنهان او به پلاتونوف، یکی از محورهای اصلی تنش های عاطفی نمایشنامه را شکل می دهد.

سوفیا ایوانوونا (یگورونا)

سوفیا، همسر جوان و روشنفکر سرگئی پاولویچ و معشوقه سابق پلاتونوف، یکی از پیچیده ترین شخصیت هاست. او زنی باهوش و احساساتی است که بار دیگر با ورود پلاتونوف به زندگی اش، احساسات قدیمی اش شعله ور می شود. رابطه او با پلاتونوف، نقطه گره بسیاری از وقایع دراماتیک و اوج گیری تنش ها در نمایشنامه است. او نماینده زنی است که در جستجوی شور و معنا در زندگی ملال آور خود است و به اشتباه آن را در پلاتونوف می یابد.

سرگئی پاولویچ ووینی تسوف

فرزندخوانده آنا پتروونا و همسر سوفیا، سرگئی، شخصیتی ساده دل، خوش بین و تا حدی منفعل است. او به شدت شیفته همسرش سوفیا و همچنین پلاتونوف است، بدون اینکه از عمق پیچیدگی های روابط پیرامون خود آگاه باشد. سادگی و منفعل بودن او، او را به مهره ای در بازی های عاطفی اطرافیانش تبدیل می کند.

ماری ووینی تسووا

ماری، مادر همسر پلاتونوف، پیرزنی است با شخصیتی مقتدر و گاه طنزآمیز. او با دیدگاهی واقع بینانه و کنایه آمیز به وقایع می نگرد و در برخی لحظات، نقش وجدان یا صدای منطق را در میان آشفتگی های عاطفی بازی می کند. حضور او به نمایشنامه لایه ای از طنز و واقع گرایی می بخشد.

سایر شخصیت های کلیدی

شخصیت های دیگری نظیر دکتر تریلچ (پزشکی بدبین و منزوی)، ژنرال (شخصیتی که حضورش بیشتر در گذشته و میراثش در زمان حال تأثیر دارد)، و دیگر مهمانان و همسایگان، به تکمیل فضای داستان کمک می کنند و هر یک به نحوی، بازتابی از ملال، ناامیدی یا تلاش های بیهوده برای یافتن معنا در زندگی هستند. این شخصیت ها با تعاملات خود، فضایی از رخوت، بی هدفی و تباهی را در عمارت آنا پتروونا شکل می دهند که مشخصه بسیاری از آثار چخوف است.

خلاصه داستان نمایشنامه «وحشی» پرده به پرده

نمایشنامه «وحشی» به لحاظ ساختاری، اثری بلند و چهار پرده ای است که سیر نزولی تدریجی در زندگی شخصیت هایش را به تصویر می کشد. داستان در ملک روستایی آنا پتروونا ووینی تسووا، بیوه ای ثروتمند، در اوایل تابستان می گذرد و گروهی از مهمانان را در خود جای داده که هر یک با امیدها و ناامیدی های خود دست و پنجه نرم می کنند.

پرده اول: ورود به عمارت و آغاز آشفتگی ها

صحنه گشایش، عمارتی روستایی را در فضایی آرام و تابستانی به تصویر می کشد، اما این آرامش ظاهری به زودی با ورود شخصیت ها و آشکار شدن تنش های پنهان، درهم می شکند. مهمانان دور هم جمع شده اند و در حال گپ و گفت هستند. این جمع شامل سرگئی پاولویچ، فرزندخوانده آنا پتروونا و همسر جوانش سوفیا، و همچنین دکتر تریلچ و دیگر همسایگان است. نقطه عطف این پرده، ورود میخائیل واسیلیویچ پلاتونوف است. او یک معلم سابق مدرسه و روشنفکری کاریزماتیک اما ازهم گسیخته است که به سرعت توجه همه را به خود جلب می کند، به ویژه زنان جمع. پلاتونوف با لحن تند و انتقادی اش، فضایی از بحث های فلسفی و اعترافات تلخ را ایجاد می کند. نشانه های اولیه از روابط پیچیده و عشق های پنهان شروع به جوانه زدن می کنند. آنا پتروونا و سوفیا، هر دو به نوعی به پلاتونوف جذب می شوند، هرچند سوفیا قبلاً معشوقه او بوده است. فضایی از ملال و بی هدفی در زندگی اشراف زادگان به تدریج آشکار می شود؛ آن ها اوقات خود را به بطالت می گذرانند و از شور و نشاط واقعی بی بهره اند.

پرده دوم: تشدید تنش ها و فاش شدن رازها

در پرده دوم، درگیری های علنی و پنهان میان شخصیت ها تشدید می شود. جذبه پلاتونوف بر زنان جمع به اوج خود می رسد. علاوه بر آنا پتروونا و سوفیا، ماری (همسر پلاتونوف) نیز با وجود بی وفایی های او، همچنان در بند عشقش است و شخصیتی دیگر، ماریا ایفانُونا، نیز به پلاتونوف علاقه نشان می دهد. این وضعیت، روابط را به یک شبکه پیچیده از عشق های مثلثی و چندضلعی تبدیل می کند. پلاتونوف، با وجود جذابیتش، از ناتوانی خود در ایجاد تغییر و رسیدن به آرمان هایش رنج می برد و این سرخوردگی را با رفتارهای پرخاشگرانه و گاه مخرب بروز می دهد. رسوایی ها و برملا شدن بخشی از رازهای پنهان آغاز می شود. گذشته مشترک پلاتونوف و سوفیا به تدریج آشکار می گردد که منجر به افزایش تنش میان سوفیا و همسرش، سرگئی می شود. پلاتونوف تلاش می کند تا از موقعیت های دشوار و عواقب اعمالش فرار کند، اما هر بار ناکام می ماند و خود را بیشتر در این باتلاق غرق می کند. او به نقطه ای می رسد که حتی دوستان نزدیکش نیز از او دلسرد می شوند و رفتارهای بی پروا او باعث رسوایی های عمومی می شود.

پرده سوم: نقطه اوج و طغیان احساسات

پرده سوم، داستان را به نقطه بحرانی خود می رساند. درگیری های عاطفی و اخلاقی به اوج می رسند و تصمیمات سرنوشت ساز گرفته می شوند. آنا پتروونا، که از وضعیت خود و ملال زندگی به ستوه آمده، به پلاتونوف پیشنهاد می دهد که همسرش را ترک کند و با او زندگی کند. همزمان، سوفیا نیز تصمیم می گیرد همسرش سرگئی را رها کرده و با پلاتونوف فرار کند، چرا که عشق قدیمی اش دوباره شعله ور شده و از زندگی بی شور خود خسته شده است. این پیشنهادات همزمان، پلاتونوف را در تنگنا قرار می دهد. او که خود را در چنگال ناکامی ها و تضادهای درونی می بیند، نمی تواند به هیچ یک از این درخواست ها پاسخ قاطعی بدهد. اعترافات و رویارویی های مستقیم میان شخصیت ها اتفاق می افتد و پیامدهای رفتارهای بی ملاحظه پلاتونوف بیش از پیش نمایان می شود. هرج ومرج عاطفی به اوج خود می رسد و به نظر می رسد که هیچ راه حل ساده ای برای این آشفتگی ها وجود ندارد. در این پرده، چخوف به خوبی نشان می دهد که چگونه انسان ها با تصمیمات اشتباه و عدم صداقت با خود، زندگی خود و دیگران را به تباهی می کشند.

«نابود کردن جنگل ها کار احمقانه ای است، به زودی دیگر جنگلی در زمین وجود نخواهد داشت، و شما مثل آدم های تهی مغز انسانیت را از بین می برید، در نتیجه با این کارتان به زودی روی زمین نه وفاداری وجود خواهد داشت، نه خلوص و نه روحیه ی فداکاری.»

پرده چهارم: فرجام و پیام نهایی

پرده چهارم، به نتایج تصمیمات گرفته شده در پرده های قبلی می پردازد و پایان های تلخ و گاهی تراژیک را برای شخصیت ها به ارمغان می آورد. پلاتونوف که در نهایت قادر به فرار از چنگال سردرگمی ها و تصمیم ناپذیری های خود نیست، در نتیجه انتخاب هایش و تأثیر مخربی که بر زندگی زنان اطرافش گذاشته، دچار فروپاشی نهایی می شود. سوفیا که از ناتوانی پلاتونوف در عمل و پایبندی به وعده هایش سرخورده شده، دست به کاری ناامیدکننده می زند. ممکن است تلاش به خودکشی کند یا به نحوی زندگی اش به تباهی کشیده شود. سرنوشت پلاتونوف، بسته به نسخه های مختلف نمایشنامه و ترجمه ها، می تواند به مرگ او در اثر شلیک گلوله (توسط سوفیا یا حتی خودش) ختم شود، که نمادی از پایان غم انگیز این روشنفکر ناکام است. چخوف در این پرده، پیام های نهایی خود را درباره زندگی، عشق، و انحطاط جامعه منتقل می کند. او نشان می دهد که چگونه بی عملی، ملال، و خیانت های عاطفی، منجر به تباهی و نابودی می شوند. سرنوشت پلاتونوف و تأثیر مخرب او بر دیگران، تصویری تیره از طبقه ای ارائه می دهد که آرمان ها را در سر دارد اما از توانایی عمل تهی است.

تحلیل مضامین اصلی نمایشنامه «وحشی»

«وحشی» با وجود اینکه از اولین آثار چخوف به شمار می رود، سرشار از مضامین عمیقی است که در تمام آثار بزرگ او تکرار شده و به نوعی امضای ادبی او محسوب می شوند. تحلیل این مضامین، کلید درک جهان بینی چخوف و اهمیت این نمایشنامه است:

ملال و بی هدفی (Spleen and Aimlessness)

یکی از بارزترین مضامین «وحشی»، بازتاب زندگی بی هدف و پوچ طبقه اشراف زاده و روشنفکران در روسیه اواخر قرن نوزدهم است. شخصیت ها، به ویژه پلاتونوف و آنا پتروونا، در میان ثروت و آسایش، از یک خلاء درونی رنج می برند. آن ها با صحبت های فلسفی و سرگرمی های سطحی، سعی در پر کردن این خلأ دارند، اما این تلاش ها تنها ملال بیشتری به ارمغان می آورد. چخوف با مهارت، نشان می دهد که چگونه زندگی بدون هدف و آرمان، می تواند منجر به انحطاط اخلاقی و عاطفی شود.

فروپاشی ارزش ها و انحطاط اجتماعی

«وحشی» تصویری بی پرده از ضعف اخلاقی، خیانت ها، و از دست رفتن آرمان ها در جامعه ارائه می دهد. شخصیت ها به راحتی به همسران خود خیانت می کنند، دروغ می گویند و از مسئولیت هایشان شانه خالی می کنند. نقل قول معروف پلاتونوف درباره نابود کردن جنگل ها و از بین بردن انسانیت به خوبی این مضمون را نشان می دهد. این نمایشنامه نه تنها انحطاط فردی، بلکه فروپاشی تدریجی ارزش های اجتماعی و اخلاقی را در طبقه حاکم به تصویر می کشد، که خود پیش درآمدی بر انقلاب های آتی روسیه بود.

عشق و روابط انسانی پیچیده

شبکه روابط عاطفی در «وحشی» به شدت پیچیده و پر از عشق های مثلثی و خیانت های عاطفی است. پلاتونوف در مرکز این شبکه قرار دارد و هم زمان مورد توجه چند زن است. این روابط، به جای آنکه منبع سعادت باشند، به منبع سرخوردگی، رنج و آشفتگی تبدیل می شوند. چخوف به خوبی نشان می دهد که چگونه عدم صداقت، خودخواهی و ناتوانی در برقراری ارتباط عمیق، می تواند عشق را به عاملی برای تخریب زندگی ها تبدیل کند.

شخصیت های ناکام و سردرگم

تقریباً تمام شخصیت های «وحشی» به نوعی ناکام و سردرگم هستند. میخائیل واسیلیویچ پلاتونوف، نمادی برجسته از انسان روشنفکر اما عاجز از عمل است که در تناقضات درونی خود گرفتار شده است. او با وجود استعداد و جذابیت، نمی تواند به هیچ چیز واقعی دست یابد و خود و اطرافیانش را به تباهی می کشاند. سایر شخصیت ها نیز، هر یک به نحوی، با شکست در آرمان ها، روابط یا زندگی شخصی خود مواجه هستند.

«شما هم به این فیودور ایوانوویچ تان بگویید از گستاخی هایش خسته شده ام. این صفت در نهایت نفرت انگیز می شود. چشم به چشم من دوختن و جلو روی همه اظهار عشق کردن به زنی شوهردار! واقعاً خوشمزگی به خرج دادن بی نظیری است.»

طنز تلخ و نقد اجتماعی

چخوف در «وحشی»، مانند بسیاری از آثارش، از کمدی و طنز تلخ برای نقد وضعیت جامعه و رفتارهای انسانی استفاده می کند. موقعیت های کمدی، اغلب از تناقض میان آرمان ها و واقعیت، و یا از حماقت و پوچی شخصیت ها نشأت می گیرند. این طنز، خنده ای است که در دل خود رنج و اندوه را پنهان دارد و مخاطب را به تفکر درباره وضعیت انسانی و اجتماعی فرامی خواند. چخوف با این ابزار، نه تنها سرگرم می کند، بلکه به نقد عمیق ضعف های اخلاقی و ساختاری جامعه خود می پردازد.

چرا باید «وحشی» را خواند؟ (اهمیت مطالعه کامل اثر)

با وجود اینکه نمایشنامه «وحشی» شاید به اندازه «دایی وانیا»، «باغ آلبالو» یا «سه خواهر» مشهور نباشد، اما مطالعه کامل آن برای هر علاقه مند به ادبیات و به خصوص آثار چخوف، ضرورتی انکارناپذیر دارد. این اثر، بیش از یک پیش نویس ساده، پنجره ای به ذهن خلاق و تکامل هنری یکی از بزرگترین نمایشنامه نویسان تاریخ است.

کلیدی برای درک تکامل چخوف

خواندن «وحشی»، مانند قدم گذاشتن در آزمایشگاه ذهن چخوف است. این نمایشنامه به وضوح نشان می دهد که چگونه چخوف از ایده های اولیه خود استفاده کرده و آن ها را در آثار بعدی خود به کمال رسانده است. مفاهیمی چون ملال، بی عملی، روابط پیچیده و شخصیت های روشنفکر ناکام، همگی در «وحشی» حضور پررنگی دارند و بعدها در شاهکارهایی مانند «دایی وانیا» به اوج خود می رسند. برای دانشجویان و پژوهشگران ادبیات، این اثر یک منبع غنی برای تحلیل سیر تحول سبک و مضامین چخوف است.

همچنان روزآمد و جهانی

مضامین مطرح شده در «وحشی»، با وجود گذشت بیش از یک قرن، همچنان برای انسان امروز قابل لمس و ارتباط پذیرند. بحران های وجودی، سرخوردگی های عاطفی، و جستجوی معنا در دنیایی که به سمت انحطاط می رود، مسائلی جهانی هستند که در هر عصری می توانند بروز کنند. توانایی چخوف در به تصویر کشیدن این وجوه مشترک انسانی، «وحشی» را به اثری ماندگار و فراتر از زمان تبدیل کرده است.

لذت ادبی بی بدیل

حتی در این اثر اولیه، قدرت چخوف در شخصیت پردازی، خلق دیالوگ های پرمعنا و ایجاد فضایی که خواننده را درگیر می کند، آشکار است. دیالوگ های پرشور، طنز کنایه آمیز و تعلیق های عاطفی، همگی تجربه ای غنی از خواندن را فراهم می آورند. مطالعه کامل نمایشنامه به شما این امکان را می دهد که تمام ظرافت های زبانی و هنری چخوف را از نزدیک لمس کنید و از زیبایی نثر او لذت ببرید.

«این وحشی واقعاً چقدر دوست داشتنی است. خیلی وقت ها به خانه ما می آید، ولی من هرگز رویم نشده با او صحبت کنم و نه کلمه ی محبت آمیزی به زبان بیاورم. باید مرا آدمی بدجنس یا زیادی مغرور تصور کنید.»

پلی به «دایی وانیا»

یکی از مهم ترین دلایل برای مطالعه «وحشی»، ارتباط عمیق آن با نمایشنامه مشهور «دایی وانیا» است. بسیاری از منتقدان، «وحشی» را پیش درآمدی بر «دایی وانیا» می دانند. شباهت های ساختاری، مضمونی و شخصیتی بین این دو اثر بسیار زیاد است. خواندن «وحشی» به شما کمک می کند تا:

• ریشه های شخصیت ها را درک کنید: پلاتونوف در «وحشی»، به نوعی پدر معنوی شخصیت هایی چون دکتر آسترُف در «دایی وانیا» است. با درک پیچیدگی های پلاتونوف، شخصیت های متأخر چخوف برایتان ملموس تر خواهند شد.
• تکامل مضامین را مشاهده کنید: ملال، عشق های ناکام، و زندگی روستایی بی حاصل، در هر دو نمایشنامه وجود دارند، اما در «دایی وانیا» با پختگی بیشتری پرداخته شده اند.
• فضای چخوفی را عمیق تر حس کنید: این نمایشنامه شما را در فضای خاص و منحصربه فرد آثار چخوف غرق می کند، جایی که تراژدی و کمدی در هم تنیده اند.

در مجموع، «وحشی» نه تنها یک اثر ادبی ارزشمند به خودی خود است، بلکه مطالعه آن گامی مهم در درک جامع تر جهان چخوف و شاهکارهای بی بدیل اوست. این نمایشنامه به شما دیدگاهی متفاوت و عمیق تر از یکی از بزرگترین نویسندگان جهان ارائه خواهد داد.

نتیجه گیری: بازتابی از روح انسان و جامعه

نمایشنامه «وحشی» اثر آنتون چخوف، با وجود جایگاهش به عنوان یکی از اولین آثار این نویسنده بزرگ، عمق و ژرفایی چشمگیر از روان انسان و جامعه روسی اواخر قرن نوزدهم را منعکس می کند. این اثر، اگرچه در زمان حیات چخوف منتشر نشد و شاید به اندازه برخی دیگر از نمایشنامه هایش به شهرت نرسیده باشد، اما اهمیت آن به عنوان بستری برای شکل گیری مضامین و شخصیت های ماندگار او غیرقابل انکار است. «وحشی» تصویری صادقانه از ملال، بی عملی، روابط پیچیده و ناکامی های انسان در جستجوی معنا را به نمایش می گذارد.

چخوف با مهارت بی نظیر خود در خلق شخصیت های فراموش نشدنی و دیالوگ های پرمعنا، توانسته است فضایی را ایجاد کند که در آن، طنز تلخ با تراژدی در هم آمیخته و هر لحظه، بینندگان یا خوانندگان را به تفکر وامی دارد. مطالعه «وحشی» نه تنها به درک عمیق تر جهان بینی چخوف و سیر تکامل هنری او کمک می کند، بلکه به دلیل مضامین جهان شمولش، همچنان برای مخاطب امروز نیز قابل درک و ملموس است. این نمایشنامه، دعوتی است به تأمل در پیچیدگی های زندگی انسانی، انتخاب ها و پیامدهای آن ها، و به یادآوری این نکته که چگونه بی عملی و انحطاط اخلاقی می تواند به نابودی آرمان ها و سعادت فردی و جمعی منجر شود. از این رو، خواندن کامل این نمایشنامه، تجربه ای غنی و الهام بخش برای هر دوستدار ادبیات خواهد بود.