توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه
توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه
توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه تنها در شرایط استثنایی و بر پایه تعهد حقوقی وی امکان پذیر است، زیرا اصل بر این است که مهریه دینی بر ذمه شوهر است. این امر شامل مواردی می شود که پدر شوهر صراحتاً تعهد به پرداخت مهریه کرده یا از پسرش ضمانت نموده باشد، یا مطالبه از سهم الارث شوهر از پدرش مطرح شود.
مطالبه مهریه یکی از حقوق اساسی زن در عقد نکاح است که قانونگذار آن را به رسمیت شناخته است. این حق، به محض وقوع عقد، بر ذمه شوهر مستقر می شود و زن می تواند هر زمان که بخواهد، آن را مطالبه کند. با این حال، در برخی موارد پیچیده، به خصوص زمانی که شوهر توانایی مالی کافی برای پرداخت مهریه را ندارد یا اموالی به نام وی نیست، این پرسش مطرح می شود که آیا می توان برای وصول مهریه به اموال شخص دیگری مانند پدر شوهر رجوع کرد؟ پاسخ به این پرسش نیازمند تحلیل دقیق مبانی و شرایط قانونی است که در حالت عمومی چنین مسئولیتی بر عهده پدر شوهر نیست و تنها در وضعیت های خاص حقوقی این امکان فراهم می آید. شناخت این شرایط برای زنانی که به دنبال وصول مهریه خود هستند یا خانواده هایی که با مسائل مرتبط با مهریه مواجه اند، ضروری است.
اصل کلی: مسئولیت پرداخت مهریه بر عهده کیست؟ (مبانی حقوقی)
در نظام حقوقی ایران، بر اساس مواد ۱۰۸۲ و ۱۱۰۲ قانون مدنی، مهریه به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح، بر ذمه شوهر مستقر و به ملکیت زن در می آید. این بدان معناست که مسئولیت اصلی و مستقیم پرداخت مهریه، منحصراً بر عهده شخص شوهر است و نه هیچ فرد دیگری از خانواده او، حتی اگر آن فرد از تمکن مالی بالایی برخوردار باشد. پدر شوهر، مادر شوهر، خواهر یا برادر شوهر، هیچ یک در حالت عادی و بدون وجود یک تعهد حقوقی صریح، مکلف به پرداخت مهریه عروس خود نیستند و اموال آن ها مصون از توقیف برای مهریه است.
این اصل، مبنای استحکام و قطعیت حقوقی مهریه است و به زن اطمینان می دهد که حتی در صورت فقر شوهر، حق او زایل نمی شود و می تواند از طریق مراجع قانونی مطالبه کند. اگر شوهر قادر به پرداخت یکجای مهریه نباشد، می تواند با ارائه دادخواست اعسار، تقاضای تقسیط آن را از دادگاه بنماید. در چنین حالتی نیز، اقساط مهریه بر عهده شخص شوهر است و خانواده وی ملزم به پرداخت آن نیستند، مگر اینکه یکی از شرایط استثنایی و خاص که در ادامه به تفصیل توضیح داده می شود، محقق شده باشد. بنابراین، برای گرفتن مهریه از پدرشوهر یا هر شخص دیگری از خانواده شوهر، لازم است که یک رابطه حقوقی خاص بین زن و آن شخص برقرار شده باشد.
شرایط استثنایی و انحصاری توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه
همانطور که ذکر شد، مطالبه مهریه از پدر شوهر یک استثنا بر اصل کلی عدم مسئولیت است. این استثنا تنها در شرایط حقوقی مشخصی قابل اعمال است که شامل تعهد صریح و کتبی، ضمانت قانونی یا مطالبه از سهم الارث شوهر از پدرش می شود. در این بخش، به بررسی دقیق و جامع این شرایط می پردازیم.
تعهد صریح و کتبی پدر شوهر به پرداخت مهریه
یکی از مهم ترین و مستدل ترین راه های توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه، وجود یک تعهد صریح و کتبی از جانب وی به پرداخت بخشی یا تمام مهریه است. این تعهد می تواند در قالب سند ازدواج یا یک قرارداد مستقل و رسمی صورت گیرد.
تعهد در سند ازدواج (عقدنامه)
در برخی موارد، ممکن است پدر داماد در زمان عقد نکاح، ضمن سند ازدواج (عقدنامه)، صراحتاً متعهد به پرداخت قسمتی از مهریه یا کل آن شود. این تعهد معمولاً در قسمت مربوط به شرایط ضمن عقد یا در بخشی مجزا که به همین منظور در نظر گرفته شده، قید می گردد. اهمیت این تعهد در این است که:
- قید و صراحت: عبارت تعهد باید واضح و بدون ابهام باشد و مشخص کند که پدر شوهر متعهد به پرداخت چه میزان از مهریه است.
- امضای پدر شوهر: حتماً باید ذیل این تعهد، امضای پدر شوهر و ترجیحاً اثر انگشت وی وجود داشته باشد تا اعتبار قانونی پیدا کند.
- ماهیت تعهد: تعهد پدر شوهر می تواند به دو صورت باشد:
- متعهد اصلی (یا تضامنی): در این صورت، پدر شوهر در کنار شوهر، مسئولیت پرداخت مهریه را بر عهده می گیرد. یعنی زن می تواند مهریه خود را هم از شوهر و هم از پدر شوهر مطالبه کند.
- ضامن: پدر شوهر به عنوان ضامن، پرداخت دین پسرش را تضمین می کند که این خود به دو نوع نقل ذمه و ضم ذمه تقسیم می شود که در بخش بعدی به آن می پردازیم.
مثال: در عقدنامه قید شده باشد: پدر داماد آقای [نام پدر شوهر] پرداخت ۱۰۰ سکه تمام بهار آزادی از مهریه زوجه را تعهد می نماید. در این حالت، زن می تواند برای مطالبه این ۱۰۰ سکه به پدر شوهر مراجعه کند.
تعهد در قراردادی مستقل و رسمی
علاوه بر سند ازدواج، پدر شوهر می تواند در سندی جداگانه و مستقل، پرداخت مهریه یا قسمتی از آن را تعهد کند. این سند می تواند به صورت صلح نامه، اقرارنامه یا تعهدنامه رسمی در دفترخانه اسناد رسمی تنظیم شود. ویژگی های این نوع تعهد عبارتند از:
- رسمی بودن سند: برای اینکه این تعهد قابل اجرا از طریق مراجع قانونی و اجرای ثبت باشد، باید سند مزبور رسمی باشد. تعهدات عادی (کاغذ دست نویس بدون امضای محضری) اثباتشان دشوارتر است و غالباً نیاز به طرح دعوی در دادگاه دارند.
- وضوح مفاد: مفاد تعهد باید کاملاً روشن و مشخص باشد و میزان تعهد و شرایط آن را به وضوح بیان کند.
مثال: پدر شوهر در یک سند تعهدنامه محضری، متعهد می شود که در صورت عدم توانایی پسرش، ۵۰ سکه از مهریه عروس را پرداخت کند. این سند به تنهایی مبنای قانونی برای مطالبه مهریه از پدر شوهر خواهد بود.
تعهد شفاهی و دشواری اثبات آن
امکان تعهد پدر شوهر به پرداخت مهریه به صورت شفاهی نیز وجود دارد، اما اثبات آن در دادگاه بسیار دشوار و پرچالش است. در حقوق ایران، برای اثبات تعهدات مالی، به ویژه تعهداتی که ماهیت ضمانتی دارند، نیاز به دلایل محکم و مستدل است. صرف ادعای زن مبنی بر تعهد شفاهی پدر شوهر، بدون ارائه مدرک کتبی یا شهادت شهود کافی، معمولاً مورد پذیرش دادگاه قرار نمی گیرد. در صورت وجود شهود نیز، اعتبار و شرایط شهادت آن ها توسط دادگاه به دقت بررسی خواهد شد.
ضمانت پدر شوهر از جانب پسرش
ضمانت، یکی از عقود معین در قانون مدنی است که به موجب آن، یک شخص (ضامن) پرداخت دین شخص دیگری (مضمون عنه) را بر عهده می گیرد. در مورد مهریه، پدر شوهر می تواند به عنوان ضامن، پرداخت مهریه پسرش را تضمین کند. این ضمانت نیز باید به صورت صریح و ترجیحاً کتبی باشد. شناخت انواع ضمانت برای گرفتن مهریه از پدر شوهر بسیار حائز اهمیت است.
توضیح مفهوم ضمانت در حقوق مدنی
ماده ۶۸۴ قانون مدنی بیان می کند: ضمان عبارت است از این که شخصی در قبال دیگری متعهد شود مالی را که بر ذمه دیگری است ادا کند. به عبارت دیگر، پدر شوهر با عقد ضمانت، متعهد می شود که بدهی (مهریه) پسرش را به زن پرداخت نماید. این تعهد می تواند قبل یا بعد از عقد نکاح صورت گیرد، اما غالباً در زمان عقد و ضمن سند ازدواج یا یک سند رسمی جداگانه انجام می شود.
انواع ضمانت و تفاوت های کلیدی آن ها
انواع ضمانت، تأثیر متفاوتی بر مسئولیت شوهر و پدر شوهر دارند و آگاهی از آن ها برای زن در مطالبه مهریه حیاتی است. در بسیاری از محتواهای حقوقی رقبا، این تمایزات به درستی و به تفصیل توضیح داده نشده است:
- الف) ضمانت نقل ذمه (تبدیل تعهد):
در این نوع ضمانت، با توافق هر سه طرف (زن، شوهر و پدر شوهر)، دین مهریه از ذمه شوهر به ذمه پدر شوهر منتقل می شود. به این معنا که شوهر (مضمون عنه) از پرداخت مهریه بری شده و تمام مسئولیت پرداخت بر عهده پدر شوهر (ضامن) قرار می گیرد. در این حالت، زن دیگر نمی تواند مهریه را از شوهر مطالبه کند و تنها مرجع مطالبه او، پدر شوهر خواهد بود.
یکی از مهمترین نکات در ضمانت نقل ذمه، بری شدن ذمه مدیون اصلی (شوهر) است؛ به این معنی که اگر چنین توافقی صراحتاً و با رضایت زوجه صورت گیرد، زن دیگر حق رجوع به شوهر را نخواهد داشت و تنها می تواند از ضامن (پدر شوهر) مطالبه کند.
اهمیت صراحت در این نوع ضمانت بسیار زیاد است. این نوع ضمانت کمتر رایج است و نیاز به تصریح و توافق هر سه طرف دارد. در صورت فوت شوهر یا عدم تمکن مالی او، زن می تواند تمام مهریه را از پدر شوهر مطالبه کند، زیرا او متعهد اصلی پرداخت محسوب می شود.
- ب) ضمانت ضم ذمه (تضامن):
در این نوع ضمانت، ذمه شوهر از پرداخت مهریه بری نمی شود، بلکه پدر شوهر به عنوان ضامن، در کنار شوهر مسئول پرداخت مهریه می شود. به عبارت دیگر، زن می تواند برای مطالبه مهریه خود، به هر دو شخص (شوهر و پدر شوهر) یا یکی از آن ها مراجعه کند. این نوع ضمانت، تضمین بیشتری برای زن فراهم می کند، زیرا در صورت عدم پرداخت از سوی یکی، می تواند از دیگری مطالبه کند.
ضمانت ضم ذمه (تضامن) رایج تر است و در بسیاری از موارد که پدر شوهر در سند ازدواج تعهد یا ضمانت کرده، منظور همین نوع ضمانت است، مگر اینکه صراحتاً خلاف آن قید شده باشد. زن می تواند تا زمان وصول کامل مهریه، به هر دو مدیون (شوهر و پدر شوهر) مراجعه کند. در صورت پرداخت مهریه توسط پدر شوهر، وی حق رجوع به شوهر برای بازپس گیری مبلغ پرداخت شده را خواهد داشت.
نکته مهم: برای اعتبار حقوقی و گرفتن مهریه از پدر شوهر، صراحت در تعیین نوع ضمانت و قید آن در سند (رسمی یا عادی) ضروری است. در صورت ابهام، غالباً دادگاه ها اصل را بر ضمانت ضم ذمه می گذارند که حقوق زن را بهتر تأمین می کند.
مطالبه مهریه از سهم الارث شوهر از پدرش (پدر شوهر)
یکی دیگر از راه هایی که به طور غیرمستقیم می تواند به توقیف اموال پدر شوهر منجر شود، مطالبه مهریه از سهم الارث شوهر از اموال پدرش است. در این سناریو، مهریه مستقیماً از اموال پدر شوهر مطالبه نمی شود، بلکه از سهم الارثی که پس از فوت پدر شوهر به پسرش (همسر زن) می رسد، برداشت می شود. این موضوع در دو سناریوی اصلی قابل بررسی است:
سناریو ۱: فوت شوهر و سهم الارث او از پدرش (که در قید حیات است)
این سناریو کمی پیچیده تر است. اگر شوهر فوت کند و از خود مالی برای پرداخت مهریه به جای نگذاشته باشد و در زمان فوت شوهر، پدر او (پدر شوهر) همچنان در قید حیات باشد، زن نمی تواند مستقیماً از اموال پدر شوهر مهریه را مطالبه کند. اما اگر پس از فوت شوهر، پدر او نیز فوت کند، سهم الارثی که از پدر شوهر به شوهر متوفی می رسیده (که اکنون به وراث شوهر متوفی منتقل می شود)، می تواند برای پرداخت مهریه زن توقیف شود. به عبارت دیگر، زن می تواند مهریه خود را از سهم الارثی که به پسرش (فرزند مشترک) یا سایر وراث شوهر از پدر شوهر می رسد، مطالبه کند. در واقع، این مطالبه از ماترک شوهر صورت می گیرد که سهم الارث او از پدرش جزو آن محسوب می شود.
سناریو ۲: فوت پدر شوهر و سپس فوت شوهر (یا در قید حیات بودن شوهر)
اگر ابتدا پدر شوهر فوت کند و پس از آن، شوهر از او ارث ببرد (چه شوهر در قید حیات باشد و چه بعداً فوت کند)، این ارث جزو دارایی های شوهر محسوب می شود. در صورت مطالبه مهریه توسط زن، اگر شوهر از سایر اموال خود قادر به پرداخت نباشد، می توان سهم الارث او از پدرش را توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه کرد. در این حالت، مهریه زن از اموال شوهر (که شامل سهم الارث او از پدرش نیز می شود) پرداخت خواهد شد. مهریه در تقسیم ارث، از جمله دیون ممتاز محسوب می شود و بر سایر وراث اولویت دارد، به این معنی که ابتدا مهریه از ماترک شوهر پرداخت شده و سپس باقیمانده بین وراث تقسیم می شود.
مراحل قانونی برای توقیف اموال پدر شوهر و مطالبه مهریه (در صورت وجود شرایط)
پس از احراز شرایط قانونی، زن می تواند از دو طریق اصلی برای مطالبه و توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه اقدام کند: از طریق اجرای ثبت یا از طریق دادگاه خانواده. انتخاب مسیر مناسب به نوع سند و شرایط موجود بستگی دارد.
از طریق اجرای ثبت (در صورت وجود سند رسمی و تعهد کتبی)
این روش سریع تر و کم هزینه تر است و در مواردی کاربرد دارد که تعهد پرداخت مهریه از پدر شوهر به صورت رسمی و کتبی (مثلاً در عقدنامه یا سند رسمی مستقل) ثبت شده باشد. مراحل آن به شرح زیر است:
- مراجعه به دفترخانه: زن با در دست داشتن مدارک هویتی و اصل سند رسمی ازدواج (یا سند رسمی تعهد پدر شوهر)، به دفترخانه ای که عقد در آنجا ثبت شده یا دفترخانه کفیل مراجعه می کند.
- تکمیل درخواست صدور اجرائیه: فرم درخواست صدور اجرائیه مهریه (علیه پدر شوهر) را تکمیل و به مسئول دفترخانه تحویل می دهد.
- ارسال به واحد اجرائیات ثبت: دفترخانه، درخواست صدور اجرائیه را به اداره اجرای ثبت اسناد رسمی محل ارسال می کند.
- استعلام دارایی ها: واحد اجرائیات ثبت، اقدام به استعلام دارایی های پدر شوهر از مراجع ذی ربط مانند اداره ثبت اسناد و املاک (برای ملک)، راهور (برای خودرو)، بانک ها (برای حساب های بانکی) و بورس (برای سهام) می نماید.
- توقیف اموال: پس از شناسایی اموال قابل توقیف (مانند ملک، حساب بانکی، خودرو یا سهام)، اجرائیه برای توقیف آن ها صادر و به اداره مربوطه (مثلاً اداره ثبت برای ملک) ابلاغ می شود.
- مزایده و وصول مهریه: در صورت عدم پرداخت مهریه توسط پدر شوهر، اموال توقیف شده از طریق مزایده به فروش رسیده و مبلغ مهریه از محل وجوه حاصله به زن پرداخت می شود.
مزایا: این روش به دلیل عدم نیاز به صدور حکم اولیه از سوی دادگاه، سرعت بیشتری دارد و غالباً هزینه های دادرسی آن کمتر است.
از طریق دادگاه خانواده (در سایر موارد یا در صورت عدم نتیجه از اجرای ثبت)
در مواردی که سند رسمی برای تعهد پدر شوهر وجود ندارد (مانند تعهد شفاهی) یا از طریق اجرای ثبت به نتیجه نرسیده، زن باید از طریق دادگاه خانواده اقدام کند:
- ایجاد حساب کاربری در سامانه ثنا: پیش از هر اقدامی، زن باید در سامانه ثنا ثبت نام و احراز هویت کند تا ابلاغیه های قضایی به وی ارسال شود.
- تنظیم و ثبت دادخواست: دادخواست مطالبه مهریه به طرفیت پدر شوهر (و در صورت لزوم شوهر) از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی تنظیم و ثبت می شود. در این دادخواست باید به شرایطی که مسئولیت پدر شوهر در قبال مهریه را ایجاد کرده، اشاره و دلایل و مدارک (مانند شهادت شهود برای تعهد شفاهی) ارائه شود.
- پرداخت هزینه های دادرسی: هزینه های مربوط به دادرسی باید طبق تعرفه قانونی پرداخت گردد.
- بررسی پرونده در دادگاه: دادگاه خانواده پس از رسیدگی به پرونده، با بررسی دلایل و مستندات، در خصوص تعهد پدر شوهر به پرداخت مهریه و مسئولیت وی تصمیم گیری می کند.
- صدور حکم و اجرائیه: در صورت محکومیت پدر شوهر، حکم به پرداخت مهریه صادر می شود. پس از قطعیت حکم، اجرائیه دادگستری صادر و مراحل اجرایی (شامل شناسایی و توقیف اموال، مزایده و وصول مهریه) توسط واحد اجرای احکام دادگستری پیگیری می شود.
نکات: این روش نسبت به اجرای ثبت زمان برتر است و نیاز به اثبات قوی تری دارد، به ویژه در موارد تعهد شفاهی. بنابراین، مشاوره حقوقی مهریه با یک وکیل متخصص، پیش از هر اقدامی، توصیه می شود.
چالش ها و نکات مهم حقوقی در توقیف اموال پدر شوهر
فرآیند گرفتن مهریه از پدر شوهر دارای ظرافت ها و چالش های حقوقی متعددی است که آگاهی از آن ها برای موفقیت در دعوی ضروری است.
اثبات تعهد یا ضمانت: کلید موفقیت
همانطور که قبلاً اشاره شد، سنگ بنای موفقیت در مطالبه مهریه از پدر شوهر، اثبات قوی و مستدل تعهد یا ضمانت اوست. بدون وجود مدرک کتبی صریح و رسمی، اثبات این امر در دادگاه بسیار دشوار خواهد بود و بار اثبات به طور کامل بر عهده زن است. در صورت وجود اسناد عادی یا تعهدات شفاهی، جمع آوری شهود، استناد به اقرار پدر شوهر در جلسات دادگاه و سایر امارات و قراین می تواند به اثبات دعوی کمک کند.
صوری بودن نقل و انتقال اموال
یکی از چالش های رایج، اقدام پدر شوهر به انتقال صوری اموال خود به نام دیگران (همسر، فرزندان دیگر یا اشخاص ثالث) پس از اطلاع از مطالبه مهریه یا حتی پیش از آن است. هدف از این اقدام، فرار از دین و جلوگیری از توقیف اموال است. در چنین مواردی، زن می تواند با طرح دعوای ابطال معامله صوری، اثبات کند که این نقل و انتقالات با هدف فرار از دین انجام شده است. اثبات صوری بودن نیازمند ارائه دلایلی مانند عدم وجود ثمن معامله، رابطه خویشاوندی نزدیک، ادامه تصرف پدر شوهر بر مال و سایر شواهد است. در صورت اثبات، دادگاه رأی به ابطال این معاملات صوری خواهد داد و اموال مجدداً به نام پدر شوهر بازگردانده شده و قابل توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه خواهند بود.
توانایی مالی پدر شوهر (اعسار)
اگر پدر شوهر به پرداخت مهریه تعهد کرده باشد، اما توانایی پرداخت یکجای آن را نداشته باشد، می تواند مانند هر بدهکار دیگری، دادخواست اعسار از پرداخت دفعی مهریه و تقسیط آن را تقدیم دادگاه کند. در این صورت، دادگاه با بررسی وضعیت مالی پدر شوهر (میزان درآمد، دارایی ها، هزینه های ضروری زندگی و تعداد معسرین)، حکم به تقسیط مهریه می دهد و وی مکلف به پرداخت اقساط خواهد بود. این امر به معنای عدم پرداخت نیست، بلکه صرفاً نحوه پرداخت را از یکجا به اقساط تغییر می دهد.
عدم تعلق مهریه به جدایی یا طلاق
مهم است که تأکید شود، زن به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح، مالک تمام مهریه می شود. بنابراین، مطالبه مهریه، چه از شوهر و چه از پدر شوهر (در صورت وجود شرایط)، لزوماً به جدایی یا طلاق وابسته نیست. زن می تواند در هر زمانی، حتی در طول زندگی مشترک، مهریه خود را مطالبه کند و در صورت تحقق شرایط، برای گرفتن مهریه از پدرشوهر اقدام نماید.
اموال قولنامه ای
توقیف اموال قولنامه ای (اعم از پدر شوهر یا شوهر) چالش های خاص خود را دارد. از آنجایی که این اموال فاقد سند رسمی هستند، توقیف و اجرای احکام بر روی آن ها دشوارتر است. رویه های قضایی در شهرهای مختلف ممکن است در خصوص توقیف اموال قولنامه ای متفاوت باشد. در برخی حوزه های قضایی، توقیف اموال قولنامه ای صرفاً با اثبات مالکیت از طریق شهادت شهود یا سایر قرائن قوی، امکان پذیر است، اما در برخی دیگر، به دلیل عدم رسمیت، با محدودیت هایی مواجه است. در چنین مواردی، نیاز به وکیل خانواده مهریه با تجربه در رویه های محلی، بسیار مبرم است.
نقش وکیل متخصص
با توجه به پیچیدگی های حقوقی، ظرافت های اثباتی، و نیاز به آشنایی با رویه های قضایی در دعاوی مطالبه مهریه از ضامن یا متعهد، اکیداً توصیه می شود که پیش از هر اقدامی، با وکلای متخصص در امور خانواده و مهریه مشاوره حقوقی تخصصی دریافت شود. یک وکیل مجرب می تواند با تحلیل دقیق شرایط، مستندات موجود و وضعیت مالی طرفین، بهترین مسیر قانونی را برای وصول مهریه پیشنهاد دهد و از تضییع حقوق زن جلوگیری کند.
نتیجه گیری
توقیف اموال پدر شوهر برای مهریه، برخلاف تصور عمومی، یک روال عادی نیست و صرفاً در شرایط بسیار خاص و استثنایی حقوقی امکان پذیر است. اصل بر این است که مهریه دینی بر ذمه شوهر بوده و مسئولیت پرداخت آن بر عهده اوست. با این حال، در صورت وجود تعهد صریح و کتبی پدر شوهر به پرداخت مهریه (چه در سند ازدواج و چه در قراردادی مستقل)، یا در قالب ضمانت قانونی وی (ضمانت نقل ذمه یا ضم ذمه)، و یا از طریق مطالبه مهریه از سهم الارثی که به شوهر از پدرش می رسد، امکان رجوع به اموال پدر شوهر فراهم می آید.
فرآیند قانونی مطالبه مهریه از پدر شوهر می تواند از طریق اجرای ثبت (برای اسناد رسمی) یا دادگاه خانواده (برای سایر موارد و اثبات تعهد) انجام شود. این مسیر حقوقی با چالش هایی نظیر اثبات قوی تعهد یا ضمانت، مواجهه با نقل و انتقالات صوری اموال، و امکان درخواست اعسار از سوی پدر شوهر همراه است. بنابراین، دقت در جمع آوری مستندات، شناخت کامل قوانین و رویه های قضایی، و بهره مندی از مشاوره حقوقی مهریه با وکلای متخصص، از ارکان اصلی موفقیت در این گونه دعاوی پیچیده محسوب می شود. در نهایت، هر زنی که با این شرایط مواجه است، باید با آگاهی کامل از حقوق و تکالیف خود، و با راهنمایی متخصصان، برای احقاق حق قانونی خود اقدام نماید.