برجام و آفت پوپولیسم در سیاست خارجی

به عبارت دیگر، سیاست های تنش زدایی زیادی در کشور به دلایل مختلف مربوط به رفع تنش اصلی ایران یعنی تنش هسته ای وجود دارد، بنابراین این تنش زدایی باید انجام شود. عمدتاً به این دلیل که استراتژی هسته ای کشور تنش زا نیست. عمدتاً به دلیل خصومت‌هایی که صورت گرفت و گاه به دلیل برخی مواضع تند، آسیب‌هایی که در داخل ایران رخ داد، برنامه هسته‌ای ایران را که تهدیدی برای جهان و منطقه نیست، مشکل ایجاد کرد. یک مشکل برای خود ایران

در چنین شرایطی ایران باید موضوع هسته ای را تنش زدایی کند و به نظر می رسد اکنون زمینه برای این امر فراهم است و از زمان روی کار آمدن دولت بایدن زمینه برای احیای برجام فراهم شده است اما زمان رو به اتمام است. . برای بایدن و دولت ایران. نتیجه اینکه در چنین شرایطی بیش از هر ایرانی دیگری تاوان این تاخیر را می پردازد. بنابراین باید به هیئت ایرانی چه در گذشته و چه اخیر که ممکن است برای احیای برجام توافق کند یا نکند احترام بگذاریم و از آنها حمایت کنیم. مشکل در این مورد چیست؟ این نوع پوپولیسم در سیاست خارجی ایران پیروز شده است و همیشه حاکمیت پوپولیسم در سیاست خارجی تصمیمات پرهزینه ای بوده است.

فاصله دستاوردهای دولت قبل با تیم مذاکره کننده دولت جدید، فاصله خدمت و خیانت نیست و متاسفانه این شکاف به عنوان یک اقدام پوپولیستی شکل گرفت. یعنی برجام به عنوان یک خیانتکار مطرح شد، بنابراین اکنون دولت جدید با اصلاحاتی جزئی سعی در احیای همان برجام دارد. طرف ایرانی چه اصلاحاتی می‌خواهد و طرف مقابل چه می‌خواهد، اما نامی از برجام نمی‌آید. چرا که در گذشته چندین بار از آن به عنوان خیانت یاد شده است و این پوپولیسم عملاً پرکردن شکاف بین نقد و شواهد را در دولت فعلی دشوارتر از پل ارتباطی ایران و آمریکا برای احیای برجام کرده است. به وضوح می‌بینیم که مجموعه‌ای از سریال‌ها، برنامه‌ها، سریال‌های مستند یا داستان‌هایی که شکل می‌گیرد و عملاً عده‌ای را متهم به خیانت به ذهنشان می‌کند، حتی برای تیم‌های جدید هم مشکلاتی را ایجاد کرده است که واقعاً باید گریه برخی نهادها را بکنند. .

در صورتی که داستان هایی که در ایران پخش می شود واقعا حقیقت دارد. یعنی شورای عالی امنیت ملی نمی‌داند که این همه خیانت انجام شده و هیچ کدام انجام نشده است؟! بعدها سکوت در این مورد مورد توجه رسانه ها قرار گرفت. از این رو پوپولیسم بر سیاست خارجی ایران حاکم است و در گذشته نیز همین کار را می کرد. من معتقدم اگر پوپولیسم بر سیاست خارجی ایران مسلط نشود، ایران می تواند در گذشته تصمیمات موثری بگیرد. بسیاری از مسائل نمی تواند در سیاست خارجی ایران تابو باشد.

تابوهایی که در سیاست خارجی ایران ایجاد شده عملاً فرصت های گوناگونی را برای دیگران فراهم می کند و بیش از 20 کشور منطقه به دلیل فرصت های ربوده شده از ایران و شاخص های توسعه فراتر از ایران ثروتمند شده اند و متأسفانه این تابوها همچنان ادامه دارد. زیرا تابوها با زمینه های پوپولیستی همراه است. حتی ایران می توانست بهتر به جنگ پایان دهد و به دلیل پوپولیسم جنگ برای ایران بسیار گران تمام شد. در واقع سیاستمدارانی هستند که با اشتراک این طعم تلخ و خروج از منزل، عملاً شرایطی را ایجاد کردند که امام راحل از آن به عنوان نوشیدن جام زهر یاد کردند. کسانی که گزارش های بسیار مثبتی از خانه می دادند، ناگهان خانه را ترک کردند تا دولت را مجبور به تصمیم گیری های پرهزینه کنند.

متأسفانه در تمام سیاست خارجی ایران این تابو همیشه همراه با پوپولیسم شکل گرفته است. الان هم بیشتر اسامی و الفاظ مختلف به خاطر همین نگاه پوپولیستی مطرح می شود و دولت و مردم هزینه آن را می پردازند. واقعیت این است که همه توافق‌های هسته‌ای درباره دو چیز است: اول، لغو تحریم‌ها علیه ایران، و دوم، راستی‌آزمایی برنامه هسته‌ای ایران، که تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی نیست. برنامه ایران تهدیدی برای صلح و امنیت بین المللی نیست. دستاوردهای ایران مطمئناً قابل احترام و در تقویت نیروهای چانه زنی ایران مؤثر است، اما در نهایت آنچه مورد توافق است این است که ایران می تواند مانند بسیاری از همسایگانش، اکنون برنامه هسته ای خود را بدون دردسر و هزینه دنبال کند. در عین حال تحریم های دولتی را نقض می کند.

هرگونه تعلل در قالب شعار در این زمینه به منافع ملی ایران لطمه می زند. اینکه تیم مذاکره کننده دیروز و برخی دولتمردان قبلی امضاکننده برجام، غرور کاذبی داشتند که عملاً مانع از اجرای واقعی برجام شد. این غرور کاذب در عدم غرور کاذب بخش‌هایی از دولت قبل در اجرای موفق برجام نیز نقش داشت و خوش‌بینی‌های ناشی از همین غرور باعث شد که جنبه‌های منفی برجام مورد توجه قرار نگیرد و آسیبی به ملت وارد شود. . در حال حاضر نیز تیم مذاکره کننده ایرانی به جای اینکه به فکر ایجاد شرایط برای فیلم ها و سریال های جدید باشد، روی متن تمرکز کرده است.

هر چند ساعتی زودتر متنی آمده بود که می توانست منافع ملت را تامین کند، اما باید سریعتر وارد می شدند و گرفتار شعارهای پوپولیستی متعدد نمی شدند. واقعیت این است که فاصله دو تیم مذاکره کننده گذشته و حال هرگز فاصله خدمت تا خیانت نبوده و هر دو زیر نظر شورای عالی امنیت ملی فعالیت می کنند. آیا اختلاف خدمت یا خیانت در گذشته بین دو هیئت دیپلماتیک وجود دارد یا همه اینها بر عهده شورای عالی امنیت ملی است؟ واقعیت این است که شورای عالی امنیت ملی مسئول این مذاکرات است و این شورا باید سیاست‌هایی را دنبال کند که کاملاً مختص به منافع ملت است و با طرح مسائلی که معمولاً عوام‌گرایان را متاثر می‌کند، اجازه تصمیم‌گیری دشوار را ندهد. رشته ها

کشور می تواند به سرعت از این جاده عبور کند و ایران در آینده با روی آوردن به برجام فرصت های زیادی را به دست خواهد آورد. متأسفانه برجام چه در مذاکرات گذشته و چه در مذاکرات کنونی به دلیل برخی چالش های رسانه ای و سیاسی پیش رو به شدت با مشکل مواجه شده است که این تصمیم را دشوار می کند. واقعیتی که ملت باید بداند این است که شورای امنیت ملی مسئول برجام است و دبیرخانه شورای امنیت ملی هم مسئولیت فضای رسانه ای را بر عهده دارد. تصمیم اتخاذ شده و تبدیل آن توسط مجریان یا مذاکره کنندگان به توافق، در راستای منافع ملی است و باید مورد احترام همگان قرار گیرد. توافق برجام و توافقنامه احیای برجام، هر دو مورد احترام قرار گرفتند زیرا به نفع ملت ارزیابی شدند.

* عضو پارلمان
* منتشر شده در روزنامه آرمان