آیا پسران عملکرد ورزشی بهتری نسبت به دختران دارند؟

فیلیپ ولز از دانشکده پرستاری دانشگاه میشیگان می گوید: “تحقیقات درباره لباس های ورزشکاران زن همچنان ادامه دارد.” هیچکس تا به حال نگفته است که شلوار بازیکن بیس بال یا بازیکن فوتبال خیلی تنگ است. ” اما بازیکن فوتبال زنان المپیک به دلیل بازی با پیراهن نامناسب ورزشی جریمه شد. مسئولان مسابقات به زنان پارالمپیک گفتند که لباس آنها “خیلی کوتاه و نامناسب” است. ژیمناست های زن المپیکی که از نظر جنسیتی خوششان نمی آید ، شلوار و شلوار تنگ یک تکه را انتخاب کردند ، نه پارچه های بافتنی شامل شلوار بلند و بلوزهای آستین بلند.

اما والدین همچنین معتقدند که فعالیت های ورزشی مختلف با دختران؟ نظرسنجی تحقیقاتی بیش از 3000 پسر و دختر 7 تا 17 ساله و والدین یا مادر در کل کشور انجام شد و شگفت زده شدند زیرا تقریباً یک سوم سالمندان (32٪) معتقدند که پسران در ورزش بهتر از دختران هستند. افراد مسنی که هرگز ورزش نمی کنند نیز می توانند باور کنند که دختران به اندازه پسران رقابت نمی کنند و ورزش برای پسران بیشتر از دختران اهمیت دارد.

در حالی که این مطالعه به طور خاص به تفاوت جنسیتی دختران در ورزش نمی پردازد ، والیس می گوید: “این کلیشه ها می تواند منجر به تفاوت های جنسیتی ورزشکاران زن در جنجال لباس المپیک شود ، جایی که تیم هندبال ساحلی زنان نروژی از بازی لباس های اجباری و کوتاه خودداری می کند. جریمه می شود

وی گفت: “نتایج این مطالعه نشان می دهد که کلیشه های جنسیتی و عدم وجود مربیان زن برای الگو قرار گرفتن یکی از بزرگترین دلایلی است که دختران در ورزش شرکت می کنند یا نمی کنند.”

وی گفت: میانگین سنی دخترانی که شروع به ورزش کردند 6 سال است ، بسته به مشارکت سالمندان در حال افزایش است. اگر معتقدید که پسران بهتر از دختران هستند ، می توانید فعالیتهای دیگری را برای دختران انتخاب کنید و دیگر دختران ورزش نمی کنند.

تعداد دخترانی (43٪) که ورزش نمی کردند بیشتر از پسران بود (35٪) و در حال حاضر دختران کمتر ورزش می کنند (36٪ از دختران در مقایسه با حدود 46٪ از پسران). به طور کلی ، تقریباً 40 درصد از افراد مورد بررسی گفتند که اگر ورزش می کنند.

والیس ، استادیار پژوهشی دانشکده پرستاری و م Instituteسسه تحقیقات زنان و جنسیت و مدیر وابسته مرکز تحقیقات ورزشی ، سیاست و خط مشی. “با این حال ، ما دائماً شاهد شکاف جنسیتی در مشارکت هستیم و والدین نیز می توانند چند دلیل را به آن تحمیل کنند.”

طبق این مطالعه ، جوانان کم درآمد آفریقایی تبار ، به ویژه دختران ، ارزان ترین بازیکنان امروز هستند و تمایل ندارند بازی کنند یا محروم شوند. گزارش شده است که دختران و پسران مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند و در مورد دختران ، این آزار در دوران نوجوانی بدتر از دوران جوانی بوده است.

او گفت: “یکی دیگر از مشکلات دختران کمبود مربیان زن است.” تنها 58 درصد از دختران دارای مربی زن هستند در حالی که 88 درصد از پسران دارای مربی مرد هستند.

وی گفت: “ما شاهد تفاوت های جنسیتی در مربیگری دختران و پسران هستیم و باید بپرسیم چرا مربیان زن زیادی وجود ندارد.” در حقیقت ، 88 درصد از دختران باید بگویند که یک مربی زن دارند. با این حال ، ما هنوز می دانیم که زنان کمتر در مربیگری در سنین پایین و پس از آن فعالیت می کنند.

والیس می گوید: “متقاعد کردن والدین در مورد دختران و پسران عاشق ورزش کردن و از بین بردن موانع ورود به مربیگری زنان بسیار مهم است.”

وی افزود: از آنجا که تعداد بیشتری ورزشکار زن دختر دارند ، این امر به طور طبیعی افزایش می یابد.

والیس توضیح داد: “اگر مادری این کار را قبلاً انجام می داد ، شاید می گفت:” من می خواهم دخترم مانند من در این فعالیت ها شرکت کند. “

شگفتی دیگر این بود که برخی از خردسالان ، دختران و پسران ، گزارش کردند که به دلیل آسیب دیدگی ورزش را ترک کرده اند. با این حال ، بیش از یک سوم از 16 درصد کودکانی که در ورزش آسیب دیدند ، این ورزش را پشت سر می گذارند.

او گفت: “اگرچه این یافته ها بر اساس جنسیت از هم جدا نشده اند ، اما ممکن است عاملی باشد که می تواند دختران را به طرق مختلف از ورزش متمایز کند.”

نتایج این مطالعه نشان می دهد که میانگین سنی کودکانی که به هر دلیلی ورزش را ترک کرده اند 11 سال است و این می تواند به این معنی باشد که ورزش ها متفاوت و دیگر سرگرم کننده نیستند.

والیس ، که از بازی بچه ها تا زمان فارغ التحصیلی لذت می برد ، می گوید: “یکی از مشکلات ورزش در ایالات متحده این است که ورزش در واقع رقابت است و برخی از بچه ها فقط می خواهند برای سرگرمی بازی کنند.” ورزش در واقع منبع اصلی فعالیت بدنی برای کودکان است و در واقع زمینه رشد را فراهم می کند. “

انتهای پیام