قطعنامه ۵۸۲ چگونه تصویب شد؟

به گزارش میجیک، در اواسط اسفند 1364 (1363) دبیر کل سازمان ملل متحد طرحی 8 ماده ای برای پایان دادن به جنگ پیشنهاد کرد که بعدها مورد توجه قطعنامه شورای امنیت قرار گرفت. با پیروزی در عملیات والفجر 8 و تغییر موازنه قوا به نفع ایران، شورای امنیت سازمان ملل متحد تصمیم به تشکیل جلسه در اوایل اسفند 1364 گرفت.

امام خمینی(ره) با حضور ایران در این جلسه در 11 اسفند 1364 مخالفت کردند و شورای امنیت در 12 اسفند 1364 با حضور عمان نماینده عراق، قطعنامه 582 جنگ را صادر کرد که این مصوبه بر اساس برنامه به تصویب رسید. از 8 ماده با دبیرکل سازمان ملل متحد در جلسه 24 فوریه 1986 مطابق با 5 مارس 1984.

در قطعنامه 582 ضمن ابراز تاسف از اقدامات اولیه منجر به جنگ ایران و عراق و همچنین ابراز تأسف از تشدید درگیری، بر آتش بس فوری در جنگ تاکید شد. همچنین در این قطعنامه با ابراز ناخرسندی از ادامه جنگ، تهاجمات زمینی، بمباران مناطق غیرنظامی، حمله به کشتی‌های بی‌طرف و هواپیماهای ملی، نقض مقررات بین‌المللی به‌ویژه استفاده از سلاح‌های شیمیایی، از ایران و عراق خواسته شده است تا این قانون را اجرا کنند. فوراً: آتش بس، توقف خصومت ها از طریق دریا، هوا و زمین، عقب نشینی همه نیروها به مرزهای بین المللی، تبادل اسرا و تبدیل روش های خصمانه به میانجیگری صلح آمیز.

در بند سوم این قطعنامه آمده است: دبیرکل از ایران و عراق می خواهد که فوراً آتش بس را در زمین، دریا و هوا رعایت کنند و بلافاصله تمامی نیروهای خود را به مرزهای بین المللی به رسمیت شناخته شده خارج کنند. در این قطعنامه برای اولین بار و پس از تصرف مناطق مهمی از خاک عراق توسط ایران، از آن خواسته شد تا به مرز عقب نشینی کند که به نفع عراق خواهد بود.

پیش از این قطعنامه، معمولاً سازمان ملل متحد در مقاطع مختلف، پس از تأخیر، بیانیه ها یا قطعنامه هایی صادر می کرد که تنها ابراز تأسف از درگیری ایران و عراق می کرد. اما پس از فتح FAW و ایجاد موقعیت برتر سیاسی-نظامی برای جمهوری اسلامی، این قطعنامه بدون اشاره به عزم متجاوز و پرداخت غرامت جنگی و همچنین بازگشت، خواستار آتش بس و عقب نشینی به مرزهای بین المللی شد. پناهندگان عراقی به کشورشان. این قطعنامه برخلاف قطعنامه های قبلی شورای امنیت سازمان ملل متحد به اتفاق آرا تصویب شد. وزیر خارجه عراق بلافاصله این قطعنامه را پذیرفت. عراق اعلام کرد که اگر ایران این قطعنامه را به صورت رسمی و بدون قید و شرط بپذیرد، این کشور نیز قطعنامه را خواهد پذیرفت.

ایران در واکنش به صدور این قطعنامه اعلام کرد که امیدی به این سازمان و شورا نداریم. این قطعنامه هیچ تاثیری ندارد و مایوس کننده است که عدالت و حقوق از این طریق برقرار شود. اگر قرار است کار جدی انجام شود، باید با واقعیت ها به درستی برخورد کرد. محرکان جنگ و نقض استانداردهای بین المللی باید شناسایی و محکوم شوند.

انتهای پیام