فقط یک «پسر بد» مسئول خشونت در خاورمیانه نیست

به گزارش میجیک ، ماتئو پتی به همراه محقق تریتا پارسی در گزارشی برای موسسه کوینسی (آمریکا) درباره اوضاع در خاورمیانه و بازیگران درگیر در بحران منطقه نوشت: تحقیقات اخیر من و تریتا پارسی در موسسه کوینسی با عنوان “عدم سرویس بهداشتی: مداخله قدرت خاورمیانه ، 2010-2020” نگاهی به درگیری های خاورمیانه در دهه گذشته نشان می دهد که ایران تنها کسی نیست که مقصر شکست آمریکا است . علاوه بر این ، یافته های این مطالعه نشان می دهد که برخی از قدرت های منطقه ای از ناآرامی های پس از عرب بهره برداری کرده اند و متحدان و دشمنان آمریکایی نیز درگیر جنگ های نیابتی خونین شده اند. به گفته پیتر بینارت ، هر بازیگر مهم در خاورمیانه یک “قدرت مرکزی است که ظلم می کند و در میان قدرت های دیگر قرار می گیرد”.

این گزارش همچنین به نقش ایالات متحده در منطقه می پردازد. از شش کشور شرکت کننده در مداخله ، 5 کشور – عربستان سعودی ، امارات متحده عربی ، ترکیه ، قطر و اسرائیل – توسط ایالات متحده بودجه تأمین می شوند و اسلحه دریافت می کنند. (در حقیقت ، یک سوم کل صادرات اسلحه ایالات متحده از سال 2010 تا 2020 شامل این پنج کشور است). اگرچه چنین اقداماتی لزوماً توسط رهبران ایالات متحده پشتیبانی نمی شود ، ایالات متحده هر ساله از سلاح هایی با میلیاردها دلار کمک پشتیبانی می کند.

این گزارش تأکید می کند که سه قدرت – ایران ، ترکیه و امارات – به ویژه در سال های اخیر در این امر مداخله کرده اند. این کشورها از الگوی مداخله ای مشابهی استفاده می کنند: استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین و ارتش سربازان از مناطق مختلف درگیری به عنوان یک روش “ارزان” برای تأثیرگذاری پس از جنگ داخلی. این کشورها با بررسی عملکرد هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی یا با استخدام مزدوران آمریکایی برای ساخت ارتش ، بسیاری از فنون را از “جنگ مداوم” آموخته اند.
اما علی رغم همه فعالیت های آن ، هیچ یک از کشورها مقصر بی ثباتی دهه گذشته نیستند. مداخله نکردن ، مثل اینکه شورش ها منجر به مداخله شود. آتش سوزی هایی مانند جنگ های داخلی در سوریه ، لیبی ، عراق و یمن به خودی خود – یا در نتیجه مداخله نظامی ایالات متحده – قبل از ظهور قدرت های منطقه ای شعله ور شدند. علاوه بر این ، با ورود قدرت های منطقه ای به درگیری ، قدرت های دیگر نیز به سرعت از آن پیروی کردند.

در روابط بین الملل یک پدیده مشترک به نام “معمای امنیتی” وجود دارد. تحت شرایط خاص ، ایالات فکر می کنند که تنها راه برای اطمینان از امنیت خود کاهش موقعیت رقبا است. داده ها نشان می دهد که این پدیده مشابه آنچه در دهه اخیر در خاورمیانه اتفاق افتاده است.

در این مطالعه ، برخی توصیه ها برای بحث هسته ای دولت بایدن با ایران نیز وجود دارد. برخی از تندروهای آمریکایی اصرار دارند که تحریم های اقتصادی ایالات متحده فعالیت های منطقه ای ایران را محدود می کند ، و افزایش تحریم ها پول زیادی را برای جنگ خارجی به جمهوری اسلامی می دهد. با این حال ، طبق داده های این مطالعه ، هیچ مدرکی برای اثبات این ادعا وجود ندارد. مداخله منطقه ای ایران قبل از توافق هسته ای سال 2015 به اوج خود رسید و در زمان لغو تحریم ها و اعمال بیشتر همچنان پایدار ماند.
کشورهایی مانند عربستان سعودی ، ترکیه و امارات پس از انعقاد برجام ، مداخله خود را افزایش دادند. در واقع ، او از عواقب دیپلماسی ایالات متحده و ایران می ترسد. به گفته باراک اوباما ، اگر ایالات متحده دیگر از قدرت نظامی ایالات متحده برای گرفتن امتیازات استفاده نمی کند ، کشوری مانند عربستان سعودی باید فعالتر می شد.

با این حال ، بسیاری از این تنش ها هیچ ارتباطی با ایران و دشمنانش ندارد. بسیاری از درگیری هایی که از سال 2014 به وجود آمده است در واقع جنگ های نیابتی بین شرکای واشنگتن بوده است ، از جمله درگیری قطر و امارات در لیبی و درگیری ترکیه و کردها در سوریه و عراق. و مقامات آمریکایی حتی باعث برخی از درگیری ها شده اند.

در پایان این گزارش با پیشنهادی به دولت بایدن گفت: “به دلیل نقش مهمی که ایالات متحده در تسلیحات و پشتیبانی از نیروهای مداخله ای ایفا می کند ، این امر همچنین باعث کاهش تنش بین شرکا می شود. سیاستمداران آمریکایی ممکن است نتوانند همه مسائل را حل کنند. بین شرکای آمریکایی ، از جمله قطر و عربها سعودی ، اما می تواند با استفاده از ابزارهای ارائه شده توسط ایالات متحده مسئولیت پذیری و پاسخگویی بیشتری داشته باشد.

10. سرانجام ، موضوع در مورد یک کشور آشفته خاص نیست ، بلکه در مورد کل خاورمیانه است. این عامل می تواند کشورها را به گفتگو و پایان دادن به خلا electric الکتریکی ، که آغاز یک رقابت وحشیانه است ، ترغیب کند.